اطلاعات ايمني ارتقاء يافته براي طراحي بزرگراهها

خلاصه:

فرآهم آوردن ايمني رانندگان هدف اوليه طرح‌هاي بزرگراهها مي باشد و انتظار مي رود كه ايمني در طرح ها و سياست ها و استانداردهاي سازمان ها ، انعكاس يافته باشد. ايمني از جمله فاكتورهاي مهم در بيشتر تصميم گيري ها از جمله طرح هاي جايگزين مي باشد. هرچند محدود بودن كيفيت داده هاي ايمني و ناكافي بودن مديريت داده ها و سيستم هاي اطلاعاتي، تاثير و كارايي تلاش هاي پيشين جهت در نظرگرفتن ايمني بزرگراهها در تصميمات مربوط به طراحي، را محدود نموده است.

در پروژه 13-17 NCHRP نياز به اطلاعات ايمني ارتقاء يافته براي استفاده در تصميم گيري هاي مربوط به طراحي بزرگراه بررسي شده است. خلاصه نتايج تحقيق نشان مي دهد كه مي بايست كيفيت و كميت داده هاي ايمني و ابزارهاي موجود طراحان ارتقاء يابد.

كارهاي مورد نظر در پروژه و اهداف آن در زير آمده است:

1-  شناسايي آيتم هاي اطلاعاتي مورد نظر. از تاريخچه تحقيقات صورت گرفته تاكنون، تماس با طراحان، و ساير منابع نياز كابران به اطلاعات (شامل اسناد و دسترسي آن) جهت پشتيباني پروژه و تصميمات و سياستهاي مرتبط با ايمني طراحي بزرگراهها استفاده شد. نياز كاربران به اطلاعات مورد نياز و موارد مرتبط با كسب و مديريت اين اطلاعات شناسايي شد.

2-  تشكيل گروه مشاور: گروهي جهت دادن مشاوره تدر خصوص روش هاي موجود و تكنولوژي هاي جديد و ارائه بازخورد پيشنهادات در خصوص ارتقاء نحوه جمع آوري، ذخيره سازي، دسترسي و استفاده از داده هاي طراحي و ايمني راه، تشكيل شد.

3-  بازبيني جدي الزامات گزارش تصادفات به صورت هماهنگ: بازبيني هايي جهت به كارگيري الزامات مرتبط با گزارش تصادفات انجام شد. ساير روش هاي استفاده از اطلاعات ايمني براي پشتيباني طراحي راه، در نظر گرفته شد.

4-   بازبيني تكنولوژي هاي جديد: تكنولوژي هاي جديدي كه قابليت ارتقاء جمع آوري و مديريت اطلاعت ايمني را داشتند، مورد بررسي قرار گرفتند.

5-   ارائه طرح هاي مفهومي : مجموعه اي از طرح هاي مفهومي براي سيستمي كه بتواند جمع آوري ذخيره و استفاده از داده هاي ايمني در طراحي ها را ارتقاء دهد، ارائه شدند.

6-   گزارش موقت : با دنبال كردن مراحل 1 تا 5، طرح هاي مفهومي ارائه شدند. در اين حين، اگر به بازبيني مجدد نياز باشد، انجام خواهد شد و در ميان طرح ها، آن طرحي ها قابليت و امكان اجراي بيشتري داشته باشد شناسايي مي گردد.

7-   ارائه جزئيات اساسي براي طرح هاي گزينش شده : جزئيات مربوط به طرح هاي مفهومي گزينش شده ارائه مي گردند (شامل آناليز تاثير برروي سيستم ها و چيدمان كنوني) و همچنين موارد مربوطه به كارگيري آنها نيز مورد توجه قرار خواهد گرفت.

8-    تهيه گزارش نهايي: در آخر گزارش جهت مستند نمودن تلاش ها و تشويق سازمانها براي استفاده از سيستم ها و برنامه هاي مربوط به ارتقاء اطلاعات ايمني در طراحي هاي راه، ارائه مي گردد.

در بازبيني تاريخچه به چندين نكته مهم اشاره مي شود تا اصل موضوعات روشن گردد. در اينجا سؤالات مهمي كه مورد بررسي قرار مي گيرند، به صورت خلاصه آمده است.

    · جهت توليد اطلاعات براي استفاده و پشتيباني در تصميمات طراحي، در چه نقاطي از روند طراحي به داده هايي ايمني نياز است؟

        · چه داده هاي ايمني براي انعكاس بهتر ايمني در روند طراحي مطلوب و مفيد خواهد بود؟

        · مسائل و راه حل هاي بالقوه مرتبط با جمع آوري و مديريت داده هاي مورد نظر، كدام ها هستند؟

        · مسائل و راه حل هاي بالقوه مرتبط با ارائه هرچه موثرتر اطلاعات مورد نظر به طراحان، كدام ها هستند؟

    ·چگونه اين مسائل، به خصوص از طريق به كارگيري تكنولوژي ها جديد و راهبردهاي مربوط به فاكتورهاي سازماني و چيدماني دخيل، حل خواهند شد؟

در اين بخش به هر كدام از اين سوالات به صورت خلاصه جواب داده مي شود.

روند طراحي

از طريق بازبيني تاريخچه، مصاحبه با مهندسين طراح ايالتي، مشورت با گروه پروژه و گروه مشاور، و دانش تيم تحقيقي، ديدگاهي كلي نسبت به انواع تصميمات طراحي كه نيازمند اطلاعات ايمني هستند، ارائه شد. در يك آژانس راه به طور معمول سه فعاليت صورت مي پذيرد. برنامه ريزي سيستم، طراحي پروژه، و مديريت سيستم (شكل 1-S). اين پروژه اساسا بر روي فعاليتهاي دخيل در طراحي پروژه، متمركز است، ولي دو فعاليت ديگر را نيز در نظر مي گيرد.

براي سه فعاليت عنوان شده، به طور كلي دو نوع اطلاعات تايمني مطلوب است:

1-   اطلاعاتي جهت شناسايي وجود و نوع مشكلات در يك موقعيت ومحل.

2-  اطلاعاتي جهت پيش بيني تاثيرات نهايي يك تصميم مربوط به طراحي برروي ايمني، يافته هاي اين پروژه بر اساس نوع اطلاعات مورد نياز كاربران متفاوت مي باشد. رابطه بين داده ها، اطلاعات و كاربران به صورت مفصل ارائه مي گردد. مي بايست در ارزيابي راهبردها جهت ارتقاء اطلاعات يك گروه كاربر خاص، تاثيرات بالقوه بر روي گروهي از كاربران احتمالي داده ها در نظر گرفته شود.

يك جنبه مهم در استفاده از اطلاعات ايمني، مراحل آناليز و هدف از آن مي باشد. در شكل 1-s نشان داده مي شود كه آژانس هاي راه و حمل و نقلي مي توانند از داده هاي ايمني براي دامنه اي وسيع از فعاليتها شامل مسائل قانوني و مديريتي، برنامه ريزي و سياست طراحي، برنامه ريزي پروژه و طراحي مخصوص پروژه، استفاده نمايند. در هر مرحله از آناليز، انواع مختلف داده ها مورد نياز مي باشد. تهيه برنامه براي اين بهبود اين موارد شامل اجراي ايمني به عنوان يك معيار اصلي مي باشد. به علاوه، برنامه ريزي، طراحي، طرح مشكل، شناسايي اهداف و نيازهاي پروژه (به ويژه ارزيابي محيطي يا تاثير آن) و ساير توسعه ها و ارزيابي همگي نيازمند استفاده مناسب از داده هاي ايمني مي باشند. ارزيابي جزئيات طرح شامل استثنائات طرح با ارائه طرحي با استاندارد پائين تر، انجام مي شود. اين فعاليتها نيازمند مراضه اي وسيع از دادها جهت ايجاد اطلاعات مورد نظر مي باشد. يك ديكشنري داده براي خلاصه كردن داده هاي مورد نياز شناسائي شده در اين تحقيق، ارائه شد.

ابزاهاي آناليز و داده هاي موجود كنوني توانايي فراهم آوردن وسايل مورد نياز طرح براي در نظرگرفتن اين اطلاعات را ندارند. در نتيجه در تصميمات طراحي هميشه كمبود و يا نبود ايمني احساس مي شود. تحقيقي كه بر روي اين پروژه انجام شد بر روي همين مسائل و شناسايي شده بود. اين ترازش اين مسائل را ارائه و راهبردهاي آنها را نيز عنوان مي كند.

مسائل مرتبط با ايمني اطلاعات ايمني

به دليل كيفيت بد داده ها، اطلاعات مناسب ايمني را نمي توان سريع بدست آورد و ابزارهاي آناليزي مناسب نيز در اختيار طراحان نمي باشد و همه اين موارد موجب مي شود تا ايمني به خوبي در تصميمات طراحي مورد توجه قرار نگيرد، علي رغم اينكه طراحان خواهان رعايت آن مي باشند. مشكلاتي كه اين طراحان در رابطه با بدست آوردن و استفاده از داده هاي ايمني با آن روبه رو هستند منجر به ناديده گرفته شدن آنها مي شود. رابطه بين سطح اطمينان از مقادير كمي و نتايج تصميمات طراحي در شكل 2-S آمده است.

طراحان بيشتر تمايل دارند به عواملي كه از اطمينان بالاتر برخوردار هستند، بهاي بيشتري دهند. اين عوامل شامل تخمين هزينه هاي ساخت و تاثيرات مقدار حريم راه مي شود. البته در تصميم گيري ها به نظر عموم نيز توجه مي شود. اغلب يك طراح اطلاعات تصادفات (مثلا موقعيت، عوامل محيطي و دلايل) را به سه گروه ناقص، گمشده يا اشتباه تقسيم مي كند و معمولا وقت ومنابع لازم را براي تصحيح اشتباهات در اختيار ندارد و مي بايست با همين اطلاعات به كار ادامه دهد. بنابراين در پيش بيني يا تعيين چگونگي تاثير گزينه ها بر روي ايمني، از اطمينان كافي برخوردار نيست و ناگزير ايمني تبديل به يك فاكتور ثانوي در تصميم گيري ها مي شود. مسائل مربوط به اين در بخش هاي بعدي مورد بحث قرار مي گيرند.

فعاليتهاي مربوط به برنامه ريزي

فعاليتهاي مربوط به پروژه

شكل 1-S– طرح شماتيك روند طراحي و برنامه ريزي

مسائل مربوط به جمع آوري داده هاي ايمني

اين مسائل در رابطه با گزارش تصادف پليس (PCR)[1]، نوع و كيفيت داده هاي مربوط به محيط راه، داده هاي ديناميكي (مثلا حجم و سرعت ترافيك) وجود دارد. اين نقايص به خاطر عدم تمركز و توجه به ايمني در زمان ايجاد پروتكل ها و دستورالعمل ها توسط سازمان هاي مسئول مي باشد.

منبع اوليه اطلاعات تصادف PCR مي باشد، در بسياري از مواقع، چنين گزارش هايي وجود ندارد، و يا اينكه اطلاعاتي كه از نظر طراحان بسيار مهم هستند (نظير موقعيت تصادف) گمشده اند. از آنجائيكه وظيفه اصلي مامور پليس حفظ امنيت و صحنه تصادف، رسيدگي به مجروحان، و كاهش تراكم ناشي از تصادف مي باشد، اغلب زمان كافي براي معين كردن نقاط تصادف يا ثبت ساير المان هاي مرتبط راه را ندارد.

در مورد راه، داده هايي كه از اهميت بحراني براي ايمني برخوردار هستند، اغلب در اختيار آژانس ها وجود ندارد. براي مثال، خصوصيات راه از مهمترين فاكتورهاي موثر بر روي ايمني راههاي دو خطه برون شهري مي باشد، و چندين ايالت اسنادي را در رابطه با خصوصيات و شرايط راهها كه اطلاعات كافي براي تصميم گيري را ارائه مي دهند، نگهداري مي كنند. بيشتر آژانس ها خصوصيات هندسي (از قبيل راستا افقي، عمودي و تقاطعات) كه با فراواني و شدت تصادفات در ارتباط هستند، را فهرست نكرده اند.

داده هاي حجم ترافيكي حركت در تقاطعات اغلب در دسترس نيست. اطلاعات كافي در مورد سرعت وسايل نقليه نيز همين وضعيت را دارد. براي مثال، ميزان به روز كردن داده هاي مربوط به حجم ترافيكي به وسيله فراواني براي سيستم هاي مديريت روسازي كافي است ولي براي معين كردن خصوصيات در آناليزهاي ايمني مناسب نيست.

مسائل مرتبط با مديريت داده هاي ايمني

در اين تحقيق نياز به ارتقاء مديريت داده ها از جمله ايجاد ارتباط بين بانكهاي اطلاعاتي، استفاده از داده ها به روش هاي مدرن، و نگهداري فايل هاي مربوط به اطلاعات قبلي (تاريخچه)، نشان داده شده است.

اين داده هاي ارزشمند (مثلا از اسناد تعمير و نگهداري مانند تعويض گاردريل، سيستم هاي مديريت و روسازي، اسناد مربوط به مرگ و مير، شكايات شهروندان تا آژانس هاي راه و پليس) توسط سايرين به جز براي اهداف ايمني راه نيز نگهداري مي شود. مي توان از اين داده ها براي آناليزهاي ايمني استفاده كرد، ولي به دليل عدم دسترسي به آنها، از آنها استفاده نمي شود. اين داده ها مي تواند به طراحان و آناليزورهاي ايمني ايده هاي خوبي دهد كه متاسفانه به خاطر عدم اتصال آنها به سيستم هاي داده هاي ايمني، اين كار عملي نمي باشد.

در بيشتر آژانس ها اسناد بلند مدت مربوط به تاريخچه ايمني بزرگراه و با تغييرات در شرايط هندسي، حجم ترافيكي، و ساير شرايط مربوط به موقعيت هاي خاص، نگهداري نمي شود. نگهداري و در اختيار قراردادن چنين اطلاعاتي براي طراحان، در ارزيابي تاثير افزايش كيفيت و بهبودهاي خاص محلي و در نتيجه تقويت تصميم گيري هاي آتي مفيد خواهد بود.

به دليل نبود اطلاعات كافي براي ارجاع به موقعيت مورد نظر و يا دقيق نبودن و يا گم شدن آن، آناليزور مادر به ارائه اطلاعات به منظور ايجاد ارتباط بين الگوهاي تصادفات پيشين و شرايط مرتبط (كه داده هاي آن در فهرست راهها موجود است) نمي باشد. حتي اگر اين ايجاد ارتباط ممكن باشد، رسيدن به آن وقت گير و در عين حال شامل اطلاعاتي كافي در مورد هندسه طولي نمي باشد. اگر كسي بخواهد تغييرات در هندسه محلي را بررسي كند، نيازمند آناليز زماني 10 ساله مي باشد. در فهرست هاي راه، فايل هاي مربوط به تاريخچه آن راه وجود ندارد، بنابراين شخص نمي تواند از چگونگي و زمان تغييرات مطمئن باشد و در نهايت طراح به داده هاي ترافيكي قابل دسترسي و يا ساير داده ها كه در مورد تغييرات در طرح مفيد باشد، دسترسي ندارد.

راه حل هاي بالقوه براي مسائل مرتبط با اطلاعات ايمني

اين تحقيق رويكردي جامع نسبت به مشكلات ذكر شده كه شامل تشكيل يك چارچوب سازماني كه در آن بتوان تصميم گيري ها را تقويت نمود، مي دارد. پيشرفت هاي تكنولوژي در جمع آوري و مديريت داده ها، فرصت هاي مقرون به صرفه بسياري را ارائه مي دهد. حساسيت نياز به داده هاي مرتبط با ايمني براي طراحان در برنامه هاي جمع آوري اطلاعات بخشي از راه حل مشكل مي باشد. راهبردهاي سازماني جهت ارتقاء اهميت اطلاعات ايمني نيز توصيه شده است.

نقش تكنولوژي

با پيشرفت هاي اخير تكنولوژي، تعداد كمي از آژانس ها از اين تكنولوژي ها براي بالا بردن سطح استفاده از داده ها ايمني استفاده كرده اند در حاليكه مي توان اين تكنولوژي ها را براي جمع آوري، مديريت و داده ها و ارتباطات آنها به كار برد. با ابداع مهندسي به ياري كامپيوتر (CAE) وسايل نقليه مجهز، و داده هاي مبتني بر سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي براي كمك در روند جمع آوري اطلاعات استفاده مي كرده اند. كمتر از يك سوم آنها از خوانده هاي نوري بانكهاي اطلاعاتي، گزارشات تصادفي و داده هاي پزشكي يا وسايل مدل سازي يا سيستم هاي پشتيباني استفاده مي كرده اند. ولي در كل، آژانس ها از وسايل و تجهيزات كامپيوتري موجود استفاده كامل نمي برند.

آژانس ها مي توانند با به كارگيري فرصت هايي كه تكنولوژي هاي جديد ارائه مي دهند، با كار و هزينه كمتر كه روز به روز نيز در حال افزايش است، كيفيت داده ها را ارتقاء دهند. مثلا اطلاعات مربوط به حجم ترافيكي مي توان از سيستم هاي سيگنال كامپيوتري كه در محل تقاطعات قرار ميگيرند و حركت هاي گردشي، طبقه بندي وسايل نقليه، و سرعت را كنترل مي كنند، بهره برد.

با تهيه و دسترسي به سيستم اطلاعات ايمني، ديگر آژانس ها مجبور به انجام برنامه هاي شمارشگري دستي كه هزينه بر هستند و اطلاعات كمي را نيز در بردارند، نخواهد بود.

نياز به يك سيستم پشتيبان در تصميمات طراحي

بعد از ارتقاء كيفيت و مديريت داده ها توسط تكنولوژي هاي مدرن، اكنون به ابزارهاي جامع ومفيد براي هماهنگي اطلاعات ايمني نياز است. وقتي طراح به اين اطلاعات رسيد، با مشكل اينكه حال با اين اطلاعات بايد چه بكند رو به رو مي شود. در پروژه 12-17NCHRP تيم تحقيق، يك سيستم پشتيبان (DDSS)[2] ايمني را براي كمك به تصميم گيري طراحان در هر مرحله از اين روند، توصيه مي كند.

چارچوب DDSS ، آيتم هايي از قبيل تقابل با كاربر، مدول پشتيباني تصميم گيري، مدول ارائه اطلاعات، و يك مدول آناليز طرح فراهم آمده است. دياگرام اين چارچوب در شكل 3-S  آمده است. مي بايست تقابل با اين سيستم تا جائيكه امكان دارد براي كاربران نهايي و مديران قابل درك مستقيم باشد. كاربران نهايي (طراحان) از طريق مدول پشتيبان تصميم گيري با اين سيستم تقابل دارند. اين مدول هسته هوشمند سيستم مي باشد. در مدول ارائه اطلاعات، نرم افزار بيسيك مورد نياز براي نمايش اطلاعات بدست آمده بانكهاي داده يا مدول آناليز طرح، وجود دارد. و در آخر، مدول آناليز طرح ابزارهاي آناليز طرح هاي موجود يا پيشنهاد شده را در اختيار طراح قرار مي دهد و طراح مي تواند در هر زمان از بهترين تجهيزات آناليزي استفاده نمايد.

ابزارهاي آناليزي مورد تحث براي اين هدف، طور طراحي شده اند كه مي توانند فاكتورهاي زير لايه اي كه موجب تصادفات مي شوند، را به راحتي شناسايي كنند. اين ابزارها براي طراحان در نظر گرفته شده تا بتوانند داده هاي جزئي را به خوبي بررسي نمايند. علاوه بر اين ابزارها، اين مدول روش هايي را مبتني بر روش هاي بازرسي ايمني، براي آناليز ارائه مي دهد. بازرسي ايمني مي توانند به عنوان وسيله اي براي خلاصه كردن و ارزيابي نتايج ساير ابزارهاي آناليزي طرح موجود، استفاده شود. مجموعه هايي از ابزارهاي آناليزي براي آزمايش و ارزيابي طرح هاي پيشنهادي وجود خواهد داشت و در آخر ابزارهايي كه توسط FHWA و بخش (IHSDM) [3] استفاده مي شود، نيز به كار مي رود. ساير تجهيزات نظير شبيه سازي ديناميكي، روش هاي آناليزي فاكتورهاي انساني، مدل هاي پيش بيني نتايج ايمني و عملكردن طرح پيشنهادي و ابزارهاي آناليز اقتصادي، نيز در نظر گرفته مي شوند.

با ارائه سيستم پيشنهاد شده مي توان سرمايه و الزامات موسسه و سازماني را برآورده و از تكنولوژي هاي جديد استفاده كرد. چارچوب زمان بندي براي اين كار اختياري مي باشد زيرا مسئوليت مسئولين دولتي براي اين پروژه سنگين و پشتيباني تكنولوژي ها آتي دشورا خواهد بود.

DDSS جهت ياري رساندن به طراحان در مراحل مختلف اين روند، برنامه ريزي شده و قادر خواهد بود جزئيات را از كلي ترين موارد به جزئي ترين آنها توليد كند. در اين گزارش اين مفهوم با ارائه دياگرام و توضيح مراحل مورد استفاده در شناسايي موقعيت هايي خطرناك، نشان داده شده است.

به كارگيري اين سيستم در طول زمان، مزايايي قابل توجهي را براي جامعه طراحان و سايرين در برخواهد داشت. مثال هايي در اين رابطه در شكل 4-S آمده است.

شكل 3-S- مفهومي كلي سيستم پشتيبان در تصميمات طراحي

موارد موسسه اي و سازماني

مسائل موسسه اي و سازماني، مي تواند كارآمدي تجهيزات و تكنولوژي هاي جديد را، حتي در صورت وجود، محدود سازد. اين مسائل شامل ناكافي بودن هماهنگي و يكنواختي فايل داده ها وابستگي به منابع داده سازماني هايي كه اصلا ارتباطي با طراحي ندارند، عدم هماهنگي تجهيزات كامپيوتري و دانش كم كامپيوتري طرحان مي باشد.

در اين راستا موارد زير توصيه مي شود.

1-  سياست كاري: ايجاد داده هاي ايمني در قالب يك تشكيلات با استراتژي، مقادير اجراي ايمني، الزام شركت آژانس هاي محلي و استاني در داشتن ديدگاهي كلي از جمع‌آوري اطلاعات، دسترسي به تصاوير از راه دور با دقت و كيفيت بالاتر براي جمع آوري داده و مستندسازي محيط فيزيكي اطراف راه.

2-  فعاليتهاي سازماني: چيدمان مجدد آژانس براي تسهيل جمع آوري، مديريت و استفاده موثر از داده هاي ايمني، تشكيل گروههايي براي فراهم آوردن داده هاي خاص خدمات پشتيباني در تصميم گيري، تشكيل گروههاي ويژه براي اطمينان كيفي دادها و ترغيب و هماهنگي آژانس هاي محلي و استاني براي جمع آوري و مديريت هماهنگ داده ها.

3-  فعاليتهاي سازماني: تشكيل و كسب مجوز براي جمع آوري و مديريت داده ها با توجه به روشمند بودن آنها براي كابران در سطح استان، و از طريق قانون گذاري، به كارگيري جمع آوري اطلاعات ديناميكي وسايل در زمان واقعي از وسايل نقليه درگير در تصادفات.

4-  سرمايه گذاري: سرمايه گذاري براي پيشرفت ها و تكنولوژي ها، تحقيقات و آموزشي جامع در استفاده از داده ها ايمني، ايجاد مكانسيم هايي براي سرمايه گذاري راهبردهاي مربوط به داده ها ايمني و سرمايه گذاري براي پروژه هاي راه.

5-  آموزش: آموزش به طراحان در خصوص اصل، روش ها، ابزارهاي آناليز ايمني و سيستم هاي جديد اطلاعات ايمني.

6-  تحقيقات: پشتيباني و استفاده ادامه دار از ابرازهايي نظير IHSDM از FHWA ، ارائه و استفاده از ساير روش ها و تجهيزات در طراحي راه، و ارائه و توسعه راهنمايي هاي ارتقاء يافته طراحي و استانداردها در رابطه با اطلاعات ايمني.

نتايج :

تيم تحقيق نتيجه گرفت كه تصميم گيران به اطلاعات ارتقاء يافته ايمني براي طراحي نياز دارند. براي اين هدف، جامعه طراحان بايد موارد زير را دنبال نمايند:

· پي بردن به اهميت ايمني در تصميمات مربوط به طراحي، ناكافي بودن روش هاي موجود براي به كارگيري ايمني، و نياز به ارتقاء و تقويت روش هايي براي آناليز ايمني

· داشتن نقشي فعال در بخش جامعه مهندسين طراحي در كمك به تعيين الزامات و نيازهاي طراحان به اطلاعات ايمني، و همكاري با ساير كاربران اين اطلاعات، در كنار گردآوران، مديران اين داده ها، براي برنامه ريزي، طراحي، سرمايه گذاري و به كارگيري سيستم هايي كه براي اهداف طراحي فقيد هستند.

·ارائه راههاي جديد انتقال اطلاعات با استفاده از همه تكنولوژي هاي مناسب.

·استفاده و ارتقاء رويكردهاي مناسب براي آناليز و تصميم گيري.

·برنامه ريزي براي نشان دادن و توسعه سيستم هاي پشتيباني تصميم گيري هاي مورد نياز

·بررسي مجدد ساختارهاي سازماني و موسسه اي و محيطي براي شناسايي موانع و انجام تغييرات مثبت و پيش بيني چگونگي انجام تغييرات سازماني جهت حفظ عملكرد موثر.

شكل 4-S  مثال هايي از تاثير به كارگيري DDSS در آناليز ايمني پروژه طراحي

فصل اول

معرفي رويكرد

معرفي:

يك وسيله نقليه سواري از طريق شيبراهه موجود در داخل يك قوس، وارد يك بخش از راه كه ترافيكي سنگيني دارد، مي شود. شيبراهه در سر پاييني قرار دارد و يك ديوار حائل نيز بين آن و راه اصلي درست تا قبل از نقطه تلاقي 2 راه وجود دارد. وسيله نقليه اي كه در خط 1 مي باشد وسيله نقليه در حال ورود را تا زمانيكه به نقطه همگرايي مي رسد، نمي بيند. از آنجائيكه وسيله نقليه در حال ورود از طول كامل خط شتابگيري استفاده نكرده و با سرعت بسيار كم وارد مي شود، راننده خط 1 جهت جلوگيري از برخورد، سريع به خط 2 مي رود، علي رغم اينكه در خط 2 همجواز با آن يك وسيله نقليه ديگر وجود دارد، اين راننده به شانه راه منحرف مي شود و با حفاظ مياني برخورد كرده و با وسيله نقليه ديگري كه در خط 2 قرار دارد، برخورد مي كند. برخورد نسبتا شديد است، ولي هر دو راننده در چند صد فوتي پايين دست رمپ وسايل نقليه شان را كنترل و متوقف مي شوند و يك سرنشين زخمي مي شود و در اين زمان، وسيله نقليه اي كه وارد راه شده بود بدون اينكه اطلاع از تصادف به راه خود ادامه مي دهد.

چه درسي مي توان از اين تصادف براي ايمن كردن شيبراهه هاي ويا موقعيت هاي مشابه گرفت؟ چه داده هاي تصادفي براي شروع اين كار لازم است؟ چه كسي مشغول جمع آوري داده ها است و چطور در دسترس كاربر قرار خواهد گرفت؟ كاربر چگونه داده هاي اين تصادف را با ساير تصادفات رخ داده در موقعيت مشابه، در يك جا جمع مي كند؟ چه آناليزي انجام و چه نتايجي گرفته مي شود؟

براي آناليز كه مي خواهد از داده هاي ايمني راه براي ارائه دستورالعمل هاي طراحي استفاده كند، سوالات زير جالب خواهد بود.

·اولين حادثه ناگوار چه بود؟ كجا اتفاق افتاد؟

·چه شرايطي در ارتباط با اولين حادثه ناگوار، دخيل بودند؟

·شدت تصادف چقدر بوده است؟

·ساير تصادفات و حوادث ناشي از آن و موقعيتشان چه بود (براي تعيين اينكه آيا تركيب المان هاي طراحي باعث افزايش يا كاهش شدت تصادفات خواهد شد؟

·شرايط محيطي در زمان و موقعيت اولين و ناگوارترين تصادفات چه بوده است؟

·تراكم، سرعت و تركيب ترافيكي چگونه بوده است؟

·آيا در آن موقعيت، مشكلات، تعميرات و نگهداري نامناسب يا شكاياتي وجود داشته است؟

·ابعاد مقاطع عرضي و هندسي در آن موقعيت چگونه است؟

علاوه بر مسائل بالا، ساير سؤالات نيز در اين نوع آناليز، به كار گرفته مي شود.

منبع اوليه اطلاعات تصادف PCR  مي باشد. در موقعيتي كه شرح آن ذكر شد، ممكن است مامور تنها موقعيت هاي نهايي وسايل نقليه را كه برخورد كرده‌اند گزارش دهد و حوادث متعاقب آن را جمع آوري نكند. گاهي، مامور موقعيت را با جزئيات كافي و يا به دقت براي استفاده از آن به عنوان يك موقعيت مرجع در ثبت كامپيوتري، گزارش نمي كند. با وجوديكه مامور مي بايست ملزم به نشان دادن هندسه موجود در موقعيت تصادف باشد، وي احتمالا فقط خصوصيات هندسي موقعيت نهايي را كه وسايل نقليه تصادف كرده در آن قرار دارند، ثبت مي كند. از آنجائيكه وظيفه اصلي مامور حفظ امنيت محل تصادف، رسيدگي به مجروحان، و كاهش تراكم در آن نقطه است، زمان كافي براي تعيين نقطه تصادف با حفاظ مياني را ندارد مگر اينكه در نتيجه تصادف مرگ و مير وجود داشته باشد و يا وضعيت يك مجروح بسيار وخيم بانشد. ساير المان هاي مربوط به راه نيز ممكن است كم شوند در نظر گرفته نشوند.

با چنين سنارويي، آناليزور قادر به ارتباط دادن گزارش تصادف و داده هاي موجود در فهرست راه نيست، زيرا ارجاع موقعيت به اندازه كافي دقيق نيست. حتي اگر قادر به ربط دادن آن هم باشد، كاري بسيار وقت گير خواهد بود و در ثبت نيز اطلاعات كافي در مورد هندسه طولي وجود نخواهد داشت. اگر آناليزور بتواند تغيير در هندسه يك محل را از ارزيابي كند، به آناليزهاي زماني 6 تا 10 ساله نياز دارد در حاليكه احتمالا در فهرست راه فايل هاي مربوط به تاريخچه آن وجود ندارد و وي نمي تواند از زمان و چگونگي سير تغييرات انجام شده مطمئن باشد.

اينها تعدادي از مسائلي هستند كه در زمان استفاده از اطلاعات ايمني راه در طراحي، با آن رو به رو مي شويم. در اين گزارش اين مسائل مورد بحث قرار گرفته و توصيه هايي در مورد سيستم هايي كه براي به كارگيري داده هاي ايمني در روند طراحي، طراحي شده اند، ارائه مي شود.

ساختار تحقيق

براي ارائه و استفاده اطلاعات، نياز است كه همه مسائل به طور مناسب در هر مرحله از اين روند مورد توجه قرار گيرند. اين مراحل در زير آمده اند:

·جمع آوري و كسب داده

·ذخيره كردن داده ها (مديريت)

·دسترسي به داده ها و توليد اطلاعات

·استفاده از اطلاعات

مي توان از چندين منبع، جمع آوري و كسب داده را انجام داد. امكان دارد منابع ديگري نيز وجود داشته باشند ولي منابع بالقوه در زير آمده‌اند:

·PCR

·فهرست هاي راه (شامل عكس ها)

·اسناد مربوط به شمارش و عملكرد ترافيكي (شامل داده هاي به دست آمده از تسهيلات به كار گرفته شده)

·اسناد مربوط به رانندگان

·اسناد مربوط به وسايل نقليه

·اسناد مربوط به گروههاي تعمير و نگهداري

· داده هاي محلي (مانند گزارشات مربوط به اعمال قانون، نظر پليس و شكايات و گزارشات ترافيكي محلي)

موانع موجود در راه استفاده از منابع ارزشمند شامل موارد زير مي شود:

·موسسه اي

·فني

·هزينه اي

موانع موسسه اي در نتيجه مشكلات امنيتي، مسائل خصوصي، و نوع داده ها مي باشد. مسائل فني اغلب شامل چگونگي ارتباط يك منبع داده با ساير منابع مي باشد. در ضمن اين ارتباط براي استفاده مقرون به صرفه از منابع چندگانه داده بحراني مي باشد. موقعيت اغلب يك ارتباط كليدي مي باشد. در سيستم هايي كه بر اساس تشابه موقعيت ها قرار دارند، داده هاي غير دقيق در مورد موقعيت و سيستم هاي مديريت داده غير منعطف، همه از جمله موانع موجود مي باشند. هزينه نيز تابعي از ساير موانع مي باشد. و منابع محدود آژانس ها اغلب از سرمايه گذاري آنها براي مقرون به صرفه كردن اين سيستم ها، جلوگيري مي كند. يافته هاي اين پروژه بر اساس اطلاعات مورد نياز كاربران متفاوت مي باشد. روابط بين داده ها، اطلاعات و كاربران در شكل 1 آمده است.

در ارزيابي راهبردهاي ارتقاء اطلاعات براي يك كاربر معين، يا يك نوع كاربر، مي بايست تاثيرات بالقوه آن بر روي ساير كاربران احتمالي آن داده ها در نظر گرفته شود. نمونه هاي اين گروهها و عملكردهاي آن در شكل 2 آمده است.

ميزان ارزشمندي و كارايي اطلاعات به سطح آناليز و هدف آن بستگي دارد. آژانس هاي راه حمل و نقل مي توانند از داده هاي ايمني براي پشتيباني در دامنه اي وسيع از فعاليتهايشان نظير مديريتي و قانوني گذاري، برنامه ريزي و سياست هاي طراحي، برنامه ريزي و زمان بندي پروژه و ساير موارد استفاده كنند. براي هر سطح از آناليز، انواع مختلفي از دادها مورد نياز است. در سطوح قانونگذاري و مديريتي به داده هاي مجتمعي كه در مورد مرگ و مير، جراحات و صدقات مالي كه ساير داده هاي ترافيكي مرتبط هستند. نياز است تا بتوان براي سرمايه ها و هزينه اصلاحات ايمني، دليل آورد.

اين داده ها همچنين براي پشتيباني قوانين و مقررات پيشنهاد شده استفاده مي شوند. سياستهاي آژانس نيز تحت تاثير ملاحظات ايمني (مانند فرمول بندي طرح و استانداردهاي ساخت و دستورالعمل ها، سياستهايي نظير به كارگيري كنترل دسترسي راههاي جديد، و معيارهاي خاص تعيين اصلاحات) قرار دارد، در برنامه ريزي اين اصلاحات نيز بايد ملاحظات مربوط به اجراي ايمني در نظر گرفته شود.

طرح مشكل با شناسايي هدف و نياز پروژه (كه براي ارزيابي محيطي لازم است) و ساير توسعه ها و ارزيابي ها همگي نيازمند استفاده مناسب از داده هاي ايمني مي باشند. تعيين جزئيات طرح، شامل “استثناعات طرح” اغلب با ارزيابي موارد ايمني با يك طرح با استاندارد پائين تر آغاز مي شود. ساختار معمولي يك آژانس حمل و نقلي و روند اجرائي معمولي آن استفاده از داده هاي ايمني را پيچيده تر مي كند. فرآهم آوردن داده هاي تصادف به عهده يك بخش جداگانه در آژانس مي باشد. گاهي، اطلاعات (مانند حجم تنرافيكي و فهرست) چندين بخش براي تكميل يك آناليز نياز است. بر اساس يافته هاي تيم تحقيق آژانس ها دريافته اند كه جمع آوري اطلاعات كاري سخت و وقت گير است. به علاوه در بسياري از آژانس ها داده ها در بانك داده ها جدا از هم قرار دارند كه انجام آناليز كامل و با جزئيات را عير ممكن مي سازد.

شكل 1 – رابطه داده ها

شكل 2. كاربران داده هاي ايمني و عملكرد آنها

در زير خلاصه اي از كارهايي كه در رابطه با اين مسائل در نظر گرفته شده است، ارائه مي شود.

1-             شناسايي آيتم هاي اطلاعاتي مورد نياز

هدف : شناسايايي نياز كاربران به اطلاعات (شامل خصوصيات و دسترسي به آنها) براي استفاده در تصميمات مربوط به ايمني در مرحله سياست گذاري پروژه طرح. ارتباط دادن اين نيازها به المان هاي داده مورد نياز و مسائل مرتبط با كسب و مديريت داده ها.

ساير موارد: مروري بر تاريخچه انجام شد. يك بيوگرافي ارائه شد. او آژانس هاي در حال كار در مورد استفاده آنها از داده هاي ايمني در طرحي مصاحبه شد. با اين پس زمينه، تيم تحقيق يك صورت وضعيت اوليه از نياز به آيتم هاي اطلاعات ايمني براي استفاده در طرح ها ارائه كرد. اين صورت وضعيت يك فنداسيون مهم براي ادامه كار بود.