جلبك ها

جلبك ها

جلبك ها گروه متنوعي هستند كه تك سلولي هايي به اندازه كمتر از يك چند هزارم سانتي متر تا ارگانيسم هاي غول پيكري به طول ده ها متر را شامل مي شوند. آنها بخش عمده اي از زنجيره غذايي دريايي را تشكيل مي دهند . اما اين بدان معني نيست كه

جلبك ها صرفا به موقعيت شان به عنوان غذا بسنده كرده اند .

شمار معيني از جلبك هاي ميكروسكوپي وجود دارند كه به طور فعال سم ترشح مي كنند . پژوهش هاي اخير نشان مي دهد كه

سم جلبك ها علاوه بر تدافعي بودن داراي نقش تهاجمي نيز هست .

الف- اسكوگارد –زيست شناس دريايي انستيتوي علوم دريايي بارسلونا  و  پير جوئل هانسن  از  prymnes  دانشگاه  كپنهاگ

شواهد محكمي به دست آورده اندكه سم جلبك ميكروسكوپي احتمالا منجر به دور كردن رقيبان مي شود و حتي به جلبك ها

در پيدا كردن غذا parvum كمك مي كند.

زيس شناسان دريايي مدت ها معتقد بودند كه سم جلبك ها  شكارچيان مانند  ماهي ها و سخت پوستان را  فراري مي دهد .  تا

پيش از اين كاملا مشخص شده بود كه  وقتي بر جمعيت  جلبك ها  به سرعت  افزوده مي شود  تراكم  شكوفه هاي سمي  آنها  مي تواند كشت آبي يك منطقه را به كلي از بين ببرد يا به عبارتي ديگر در رستوران هاي دريايي را  تخته  كه يك  منبع غني  از شكوفه هاي سمي است  مانند گياهان فتوسنتزparvum P  . كند .

اما از سويي ديگر بسياري از رفتار هاي جانوري را نيز دارا است. اين موجود شكارش را  قورت مي دهد . آهسته  به طرف  سايرميكرو ارگانيسم ها مي رود و آنها را مي بلعد. اما اين روش تنها در مورد شكارهاي غير متحرك خوب جواب مي دهد.

در ضمن جلبك هاي تك سلولي دست و پا يا قطعات دهاني لازم براي گرفتن و نگه داشتن با  وجود  اين  محدوديت ها  همان Parvum P .وعده غذاي بعدي شان را ندارند.

رو ش ديگر روش ترشح ماده شيميايي بيهوش كننده است.

اسكوگارد و هانسن دريافته اند كه هر چه غلظت ترشحات سمي بيشتر  باشد ميكرو ارگانيسم هاي متحرك بيشتري از حركت  باز مي مانند . سم علاوه بر فراهم ساختن غذا رقيبا و شكارچيان را نيز درمانده مي كند. در واقع عملكرد چند جانبه سم به انفجار

مخرب و دوره اي جمعيت جلبك ها منجر مي شود .

جلبک‌هاي دريايي از جمله موجودات مهم دريايي هستند کهبه‌صورت مستقيم و غيرمستقيم در تغذية انسان و توليد مواد شيميايي مختلف به کارمي‌روند. اين کاربرد باعث شده است که هم‌اکنون بخش عمده‌اي از درآمد حاصل ازبيوتکنولوژي دريايي، به اين موجودات اختصاصي يابد. در مطلب زير جنبه‌هاي اقتصاديجلبک‌هاي دريايي مورد بررسي قرار گرفته است:

 جلبك‌ها از جمله موجودات دريايي هستند كه در زمينه‌هاي مختلفي از جمله تغذية انسان، توليد مواد آرايشي، افزودني‌هاي غذاي دام، كود و غيره مورد استفاده قرار مي‌گيرند. مصرف جلبك‌ها به‌عنوان غذا در ژاپن به قرن چهارم و در چين به قرن ششم ميلادي برمي‌گردد. امروزه اين دو كشور همراه با كشور كره، بزرگترين مصرف‌كنندگان جلبك به‌صورت غذا هستند. ارزش كل توليد اين فرآورده‌ها، در حدود 5/5 تا 6 ميليارد دلار در سال تخمين زده شده است. از اين رقم، توليد فرآورده‌هاي غذايي براي مصارف انساني، 5 ميليارد دلار را به خود اختصاص مي‌دهد. ساير مواد استحصالي از اين جلبك‌ها (کلوئيدهاي محلول در آب، Hydrocolloid) و مصارف متفرقه مانند كودها و افزودني‌هاي غذايي، بقية بازار را تشكيل مي‌دهند (1-5/0 ميليارد دلار).

 بيوپليمرها و هيدروکلوئيدهاي استحصالي از جلبک‌هاي دريايي بيوپليمرها و هيدروکلوئيدهايي كه از جلبك‌هاي دريايي استحصال مي‌شوند، به سه گروه "آلژينات‌ها"، "آگارها" و "كاراجينن‌ها" تقسيم مي‌شوند. اين مواد عمدتاً به‌عنوان مواد ژلي‌كننده و قوام‌دهنده مورد استفاده قرار مي‌گيرند. آلژينات‌ها منحصراً از جلبك‌هاي قهوه‌اي و آگارها و كاراجينن‌ها منحصراً از جلبك‌هاي قرمز استحصال مي‌شوند. سالانه تقريباً يك ميليون تن از جلبك‌هاي برداشت‌شده، صرف تهية سه مادة فوق مي‌شود. توليد كل هيدروكلوئيدها حدود 55000 تن، با ارزش 585 ميليون دلار آمريكاا است. به‌دليل اينکه كشت جلبك‌هاي قهوه‌اي به قدري پرهزينه است كه كشت مصنوعي آن از لحاظ اقتصادي مقرون به‌صرفه نيست، توليد آلژينات‌ها (213 ميليون دلار) از طريق استخراج از جلبك‌هاي قهوه‌اي صورت مي‌گيرد كه تقريباً کل آن از دريا به‌دست مي‌آيد. توليد كاراجينن‌ها به ارزش240 ميليون دلار، به‌طور عمده به جلبك‌هاي وحشي به‌ويژه Irish Moss وابسته است.  Irish Mossجلبك‌ كوچكي است كه در‌ آب‌هاي سرد رشد مي‌كند و منبعي محدود براي توليد کاراجينن محسوب مي‌شود. از اوايل دهة 1970، صنعت توليد کاراجينن،‌ با كشف جلبك‌هاي حاوي آن كه در آب‌هاي گرم قابل پرورش هستند، گسترش يافت. امروزه بيشتر كاراجينن توليدي از طريق كشت مصنوعي جلبك‌ها به‌دست مي‌آيد. اگرچه هنوز تقاضاي زيادي براي  Irish Moss  و برخي از گونه‌هاي وحشي موجود در آمريكااي جنوبي وجود دارد. در ذيل برخي از آمارهاي مربوط به توليد فرآورده‌هاي حاصل از جلبك‌ها آورده شده است.

جدول 1- ارزش بازار بين‌المللي فرآورده‌هاي حاصل از جلبك‌هاي دريايي در سال 2003

1- آگار‌ بازار جهاني انواع آگار در سال 2003، 132 ميليون دلار بوده است. توليدكنندگان عمدة آگار عبارتند از‌: اسپانيا، پرتغال،  مراكش، شيلي، ژاپن، كره،اندونزي، مكزيك، نيوزلند، فرانسه و آرژانتين. در جداول زير برخي از اطلاعات مربوطبه توليد آگار در جهان ارايه شده است.

  جدول 2- مقادير برداشت آگاروفيت (جلبك‌هايي که از آنها آگار استحصال مي‌شود) بر حسب تن مادة‌ خشك در سال 2001

  جدول 3- فرآوري‌كننده‌هاي عمدة آگار در سال 2001

  جدول 4- بازار آگار در سال 2001 بر حسب نوع مصرف

  جدول 5- بازار آگار بر اساس درجة خلوص و منبع استخراج (سال 2001)

2- آلژينات بازار انواع آلژينات در سال 2001، معادل 195 ميليون دلار بود که درسال 2003 به 213 ميليون دلار رسيد. در جداول  زير برخي از اطلاعات مربوط به توليداين ماده آورده شده است:

  جدول 6- منابع آلژينوفيت‌ (جلبک‌هايي که از آنها آلژيناتاستحصال مي‌شود) در سال 2001 

    جدول 7- توليدكنندگان عمدة آلژينات (در سال 2001)

  *- Peptone Glucose Agar

  جدول 8- بازار آلژينات بر اساس نوع کاربرد (در سال 2001)

3- کاراجينن بازار اين ماده در سال 2003 معادل 240 ميليون دلار بوده است. برخياطلاعات مربوط  به توليد اين ماده در جداول   زير آورده شده است.

  جدول 9- منابع کارجينوفيت جهان در سال 2001 بر حسب کشورهاي عمدةتوليدکننده

  جدول 10- ميزان توليد کاراجينن در سال 2001 بر حسب نوع مصرف

جدول 11- فرآوري‌کننده‌هاي کارجينن در سال 2001 )ظرفيت برحسب تن(

*- Provasoli's Enriched Seawater medium (يک نوع محيطکشت) **- Alkali Treated Cottonii نکته جلبک‌هاي دريايي از جمله گياهان آبزيبه‌شمار مي‌روند که در سواحل صخره‌اي جنوب کشور به‌خصوص سواحل استان سيستان وبلوچستان به‌وفور يافت مي‌شوند. اگرچه سابقة مطالعات پايه در زمينه شناساييجلبک‌هاي دريايي در سواحل جنوبي کشور به سال 1845 ميلادي برمي‌گردد و در حال حاضرنيز به‌صورت پراکنده در برخي از مراکز تحقيقاتي مانند مرکز تحقيقات بيوتکنولوژيخليج فارس، در زمينة‌ فرآورده‌هاي حاصل از جلبک‌هاي دريايي کار تحقيقاتي صورتمي‌گيرد، ولي تاکنون در اين فعاليت‌ها،‌ کمتر به جنبه‌هاي تجاري و کسب ثروت توجهشده است. گفتني است که طبق نتايج تعدادي از تحقيقات انجام گرفته، کيفيت برخي ازمواد استحصال شده از جلبک‌هاي سواحل جنوبي ايران حتي از فرآورده‌هاي توليد شده درشرکت‌هاي صاحب‌نامي مانند سيگما(Sigma)نيز بهتر بوده است.    

مآخذ: 1) غرقي، ا.، س. رضواني، گ. کلاهي. 1380. بررسي و مقايسه بيوپليمراستخراج شده از جلبک‌هاي قرمز گونه گراسيلاريا. مجموعه مقالات دومين همايش مليبيوتکنولوژي جمهوري اسلامي ايران. ص875-869.

كودهاي بيولوژيكي (ميكروارگانيسم هاي تامين كننده عناصر غذايي)

كودهاي بيولوژيكي، موجودات زنده اي هستند كه حاوي گونه هاي خاصي از باكتري ها و قارچ ها و جلبك ها مي باشند. اين موجودات داراي خصوصيات زير مي باشند:

§        ازت هوا را تثبيت مي كنند و در اختيار گياهان قرار مي دهند و با اين كار نياز به كودهاي شيميايي را كاهش مي دهند.

§        فسفر غيرآلي و عناصر كم مصرف موجود در خاك را به صورت محلول و قابل جذب براي گياهان در مي آورند.

§        عناصر غذايي موجود در خاك را جذب نموده و در پيكر خود ذخيره مي نمايند.

§        جذب فسفر و روي به وسيله گياه را تسريع مي كنند.

§        در مقابل پاتوژن هاي خاك (عوامل ميكروبي بيماريزا) موانع فيزيكي ايجاد مي كنند.

§        رشد گياهان را تحريك مي كنند.

§        بقاياي گياهي را تجزيه مي نمايند.

جلبك هاي ـ آبي سبز

جلبك هاي سبز ـ آبي مي توانند 25 تا 30 كيلوگرم ازت در هكتار در سال تثبيت كنند. يك محصول برنج به حدود 10 كيلوگرم پودرجلبك نياز دارد. اگر از اين ماده 3 تا 4 سال به طور متوالي استفاده شود، در سال هاي بعدي ديگر نيازي به اضافه كردن آنها وجود نخواهد داشت. جلبك هاي سبز ـ آبي در يك مزرعه اعمال زير را انجام مي دهند:

§        در حدود 30 ـ 25 كيلوگرم ازت در هكتار در سال توليد مي كنند (معادل 55 تا 65 كيلوگرم اوره) كه مي تواند 10 تا 12 درصد محصول را افزايش دهد.

§        نسبت به قيمت سود مناسبي را عايد مي كند و آلوده كننده محيط زيست نمي باشد.

§        اكسيژن بيشتري را براي ريشه گياه برنج فراهم مي كند.

§        براي گياه بعدي در تناوب مفيد است.

 روش توليد جلبك

1.       سيني هايي از جنس ورق آهن گالوانيزه به ابعاد 2 متر * 1 متر × 20 سانتي متر تهيه كنيد. اگر مقدار جلبك بيشتري موردنياز باشد مي توان ابعاد سيني ها را افزايش داد.

2.       مقدار 8 تا 10 كيلوگرم خاك را حدود 200 گرم سوپر فسفات مخلوط كرده و در كف سيني پخش كنيد.

3.       تا عمق 5 تا 10 سانتي متر آب داخل سيني بريزيد. اين مقدار متناسب با شدت تبخير مي تواند تغيير كند. اسيديته خاك بايد خنثي باشد. اگر خاك اسيدي بود مقداري آهك به آن اضافه كنيد.

4.       بعد از اين كه خاك از آب اشباع شد و سطح آن صاف شد پودر جلبك را روي سطح خاك بپاشيد . سيني ها را در هواي آزاد و در معرض نور مستقيم خورشيد قرار دهيد.

5.       رشد جلبك ها در ماه هاي گرم تابستان بسيار سريع است و در مدت 7 تا 10 روز يك لايه ضخيم از جلبك به وجود مي آورد. اگر شدت تبخير در منطقه زياد باشد بايد مرتباً ابياري را ادامه داد. وقتي كه جلبك ها به اندازه كافي رشد كردند آبياري را قطع كنيد.

آزولا يا « شيطان سبز» ؟!

نا گفته هايي از چگونگي ورود و انتشارجلبک "آزولا"به ايران(محمود زارع-ساري)

 جلبك آزولا يكي از گونه هاي گياهي وارداتي است كه در دهه اخير به وسيله دو تن از دانشگاهياني كه البته در دستگاه هاي اجرايي مملكت نيز داراي مسئوليت هايي بودند ، وارد شده است .

براساس اظهار بعضي از مطلعان دانشگاهي، اين دو نفر از استادان و البته مسئولان محترم دانشگاه ، در سفري كه براي شركت در يك كنفرانس ، به كشوري در جنوب شرقي آسيا ( احتمالا فيليپين) داشتند ، با اين جلبك در يكي از تحقيقات مطرح شده در آن كنفرانس آشنا شده، متوجه مي شوند كه در آن كشور ، از اين جلبك ، به عنوان يك غذاي مناسب و با ارزش غذايي بالا براي ، براي تغذيه دام ها استفاده مي شود.

 آن ها قطعا با نيت خير و خوش بيني ، به اين نتيجه مي رسند كه اين گياه را به ايران آورده و براي تغذيه دام ها مورد استفاده قرار دهند. طبعا شادمان از اين ره آورد علمي شايان...! اما روي ديگر سكه حاكي از نگراني هاي جدي عده قابل ملاحظه اي از محققان و دانشجويان (و حتي بعضي از كشاورزان! ) از اين مهمان ناخوانده به سفره كار و تلاش و معاش كشاورزان ، مي باشد؛ تا جايي كه از آن با تعبيراتي مثل: بمب خطرناك ؛ شيطان سبز ؛ و... ياد مي كنند!

 با توجه به حواشي اي كه اين مسئله پيدا كرده ، و بالطبع اطلاعاتي هم كه در اين بين منتشر شده ، كاشف به عمل آمده است كه اين يك قلم را، حداقل دشمنان خارجي ، توطئه نکرده و به قصد ضربه زدن به مملكت صادر نكرده اند؛ بلكه ماجرا برعكس بوده و گويا به صورت غير مجاز( و محترمانه ترش ؛ يواشكي ) آن هم داخل يك قوطي كبريت جاسازي شده و وارد شده است . چون قصد خيري در كار بوده است.

 خلاصه آزولا را وارد ايران كردند و مستقيما به محل كار خودشان ( استان گيلان ) برده ،شروع به تكثير آن كردند. البته تكثير آن كار مشكلي نيست، زيرا آزولا كافي است به آب شيرين دسترسي داشته باشد و آن وقت است كه مثل باكتري با ضريب رشد تصاعد هندسي بالا ، رشد و تكثير مي يابد.

 براساس شنيده ها ( كه متن بعضي از اين اظهارات موجود است ) در ابتداي امر اين آقايان از ويژگي هاي فوق العاده مناسب اين گياه سخن ها راندند و علاوه بر آن كه آن را به عنوان گياهي برتر، براي تغذيه دام ها عنوان كردند، فوائد ديگر آن را براي كشاورزي نيز برشمردند كه في المثل باعث از بين بردن علف هاي هرز مزرعه شاليزاري و بالطبع رشد محصول برنج ، خواهد شد!

 همين كافي بود تا استفاده از اين منبع غذايي در دستور كار( حداقل بخش تحقيقات) جهاد سازندگي نيز قرار گيرد. اكنون حدود پانزده (15) سال از تاريخ ورود آزولا ( به تعبير منتقدان ؛ شيطان سبز كوچك ) به منطقه سرسبز شمال كشور مي گذرد و در اين مدت تقريبا كوتاه كل خطه شمالي كشور را از گيلان تا مازندران و گلستان در بر گرفته و اكوسيستم شمال كشور را دچار مخاطره اي بزرگ كرده است كه رهايي از آن امكان پذير نيست. حداقل به اين زودي ها ممكن نمي باشد.

جلبك آزولا در دهه اخير ، تمام و يا اكثر مرداب ها و شاليزارها و بركه هاي شمالي را به سلطه خود در آورده است و هم چون فرشي زيبا ، اما به گفته منقدان؛ بي رحم و كشنده تمام آب هاي راكد اين مناطق را در بر گرفته است. تعدادي از دانشگاهيان روند نابودي مرداب انزلي را ( حداقل يكي از مهم ترين عوامل موثر و مخرب در نابودي مرداب ) كه نزديک است به لجن زاري تبديل شود ( كه تقريبا شده است ) در اثر اين جلبك مي دانند. ( والله اعلم )

اين جلبك در شاليزارها به عنوان يك رقيب جدي برنج در استفاده از املاح معدني و مواد مغذي آب ، قرار گرفته و از رشد مناسب برنج جلوگيري كرده و قطعا در صورت صحت اين امر ، هزينه كشت برنج را به خاطر استفاده بيشتري كه بايد از كود شيميائي بشود، بالا مي برد. علاوه بر آن كه روند افزايشي استفاده از كود شيميايي در طولاني مدت هزينه هاي سرمايه اي فوق العاده اي را بر مهم ترين منبع حيات بشر يعني خاك ، تحميل مي كند كه اصلا جبران پذير نمي باشد.

 جلبك آزولا داراي خصوصياتي منحصر به فرد بوده ، به طوري كه توانايي سازگاري آن با محيط بسيار اعجاب آور است و به راحتي و با سرعت زياد با هر محيطي مانوس مي شود. ريشه هاي آويزان و معلق در آب اين گياه ، به راحتي اين امكان را به آن مي دهد كه تغيير مكان داده و با جريان آب به سهولت جابه جا شود و يكي از علل پراكندگي سريع آن نيز همين موضوع است.

 آزولا ، بمجرد ثابت شدن در يك مكان ، شروع به تكثير مي كند و ظرف مدت كوتاهي ، تمام سطح آب را مي پوشاند، به طوري كه هيچ روزنه اي براي ورود نور خورشيد به درون آب، وجود نخواهد داشت. ريشه هاي معلق جلبك ، تمام و يا اكثر املاح آب را جذب و صرف رشد و تكثير خود مي كند. طبيعي است ، وقتي نور به درون آب نفوذ نكند و مواد مغذي هم كه نباشد ( يا كم باشد ) از رشد گياهان آبزي ديگر مثل فيتوپلانگتون ها و... خبري نيست .

با توقف و يا كند شدن رشد اين آبزيان مفيد ، در داخل آب اكسيژن توليد نخواهد شد و به همين دليل جانوران آبزي مثل ماهي ها و موجودات ذره بيني قادر به رشد و تكثير نبوده و سير نابودي را در پيش مي گيرند. در عوض سيستم هاي غير هوازي شروع به فعاليت كرده و مرداب يا بركه را تدريجا به سياه چاله هايي بد بو و غير قابل زيست ، تبديل مي كند.

 از طرف ديگر موقعي كه مرداب ها خالي از موجودات آبزي شود، ديگر مكان مناسبي براي پرندگان مهاجر نخواهد بود و... بگير و برو تا چرخه هاي آخر ....

 با اين وصف ، به همين سادگي اكوسيستم منظم چندين هزار ساله موجود به هم ريخته مي شود و رو به نابودي خواهد رفت. ما هم در حال نظاره و تماشاييم!!! رسم عرفي ، علمي و حتي قانوني همه كشورها در ورود يك گونه جديد گياهي يا جانوري و... بر اين است كه بدوا" تحقيقات گسترده اي را به اجرا درمي آورند و مزايا و معايب آن را مورد بررسي قرار مي دهند و اين كار، گاهي مستلزم سال ها تحقيقات است. ولي بر اساس همين گزارش مطروح شده و ديگر مستندات ، اقدامي به اين مهمي كه مي تواند در اكوسيستم و محيط زيست طبيعي و انساني ، آن همه تاثيرهاي عجيب را داشته باشد( و ما به گوشه هايي از آن فقط اشاره كرديم) ، به همين سادگي ، صورت مي پذيرد و كسي هم نيست كه به طور جدي به اين موارد رسيدگي كند.

 اين دودي كه الآن بلند شده است قطعا در دهه ها و بلكه سده ها ي آن طرفتر به چشم ايرانيان فرداي دور و نزديك ، خواهد رفت. ما كاري به نيت و انگيزه اصلي اين گونه اقدامات نداريم كه البته شكي نداريم اين آقايان از روي دلسوزي و صرفا به جهت اين كه خدمتي خواسته اند به اين مملكت بكنند ، به اين اقدام دست زده اند. ولي مملكت و سازو كار سامان بخشي به مملكت را بايد به اهلش سپرد.

دانشمندان در تلاشند تا به كمك يك پروتئين مشتق شده از نوعي جلبك، قدرت بينايي افراد نابينا را به آنها باز گردانند.

بازگشت بينايي افراد به كمك نوعي جلبك امكانپذير مي‌شود

به گزارش خبرنگار ايسنا واحد علوم پزشكي ايران، به نقل از پايگاه خبري Health day پس از وارد كردن پروتيئن موجود در نوعي جلبك سبز به سلولهاي عصبي قرنيه موش‌هاي نابينا، اين سلول‌ها در مقابل نور واكنش محسوسي نشان دادند.
اين پروتئين كه «كانال ردوپسين-2» (ChR2) ناميده مي‌شود پس از ورود به سلول‌هاي قرنيه، بخشي را كه مسئول پاسخگويي در مقابل نور است فعال مي‌كند؛ البته با توجه به اينكه در حال حاضر بينايي موش‌ها به طور كامل بازنگشته است، محققان در تلاشند تا عامل كمكي را كه براي فعاليت كامل پروتئين مزبور مورد نياز است شناسايي كنند.

40 گونه جلبك دارويي در سواحل جنوب ايران شناسايي شد

براساس گشت‌هاي ساحلي كه در سواحل استان سيستان و بلوچستان واقع در درياي عمان صورت گرفت، 40 گونه جلبك دريايي كه داراي خواص دارويي هستند شناسايي شدند.
به گزارش خبرگزاري كشاورزي ايران (ايانا) – براساس طرحي بايرام محمد قرنجيك كارشناس مركز تحقيقات «شناسايي جلبك‌هاي دريايي دارويي ايران در سواحل جنوب ايران» اين گروه از گياهان به طور عمده به سه گروه جلبك‌هاي سبز، قهوه‌اي و قرمز تقسيم مي‌شوند. اين جلبك‌ها علاوه بر اينكه داراي فوايد بسيار سودمندي از نظر تغذيه، محل توليد مثل و ايجاد پناهگاه براي انواع آبزيان هستند، به علت دارا بودن انواع مختلف اسيدها، اسيدهاي چرب، پروتئين‌ها، مواد معدني و ويتامين‌ها ارزش غذايي خوبي براي انسان‌ها، دام و طيور دارند.
اين طرح مي‌افزايد: در حال حاضر كشورهاي متعددي در دنيا، اقدام به بهره‌برداري از اين جلبك‌ها كرده‌‌اند به طوري كه در سال 1994 كشور ژاپن يك ميليارد دلار و كره‌جنوبي نيم ميليارد دلار از صادرات محصولات جلبك ارز‌آوري ‌كردند.
براساس گشت‌هاي ساحلي كه در سواحل جنوب ايران (فاز درياي عمان) صورت گرفت و گونه‌هاي جلبكي از محدوده هاي بين جزر و مدي مناطق رويشي جلبكي به صورت ماهانه جمع‌آوري شد، پس از شست‌و‌شو و پاكسازي مورد شناسايي قرار گرفتند.
در اين تحقيق مشخص شد كه تعداد گونه‌هايي كه تاكنون مورد شناسايي قرار گرفته‌اند، 170 گونه بوده كه از اين تعداد 40 گونه آن داراي خواص دارويي بودند. از مهمترين اثرات دارويي اين گونه‌ها مي‌توان، خواص ضدباكتري، ضدقارچ، ضدانگل، كنترل و درمان برخي از بيماري‌ها از قبيل گواتر، سل، غددلنفاوي، رماتيسم، كاهش كلسترول و فشار خون و درمان سوختگي‌ها و التيام زخم‌ها نام برد.

• جلبك هاي داروساز

پژوهشگران براي درمان انواع سرطان ها به نوعي جلبك كمياب در اعماق اقيانوس ها اميد بسته اند· محققان موسسه اقيانوس شناسي هاربور برانچ، هر ساله صدها نوع جلبك جديد از كف دريا جمع آوري و مورد مطالعه قرار مي دهند· اين محققان در تلاش براي يافتن جلبكي هستند كه بتواند سلول هاي سرطاني رشد يافته در آزمايشگاه را نابود كند· بالغ بر 56 درصد از كل داروهاي سرطاني داراي منشا دريايي و گياهي هستند با اين حال براي پيدا كردن جلبكي كه بتواند خاصيت ضد سرطاني داشته باشد مي بايست هزاران نوع جلبك مورد آزمايش قرار گيرد· جلبك هاي دريايي به دليل اينكه قادرند با توليد مواد شيميايي سمي دشمن را از خود دفع نمايند مورد توجه محققان قرار گرفته اند· اين موسسه در تلاش براي كشف جلبك هاي جديد تا عمق 3 هزار پايي اقيانوس را به كمك زيردريايي مورد جست و جو قرار داده است· طي 18 سال گذشته موسسه هاربور برانچ فقط توانسته است يك نوع جلبك مورد قبول كارخانه هاي داروسازي را بيابد  .                                                                                                                             

از جلبك مزبور كه در عمق 500 پايي دريا زندگي مي كند تركيبي به نام Discodermalid به دست آمده كه مي تواند سلول هاي سرطاني را از توليدمثل باز دارد·

داروخانه دريايى

گياهان سيستم ايمنى ندارند. نبرد شيميايى، روش آنها براى مبارزه با انگل ها و عوامل بيمارى زا است. آنهاتركيباتى توليد مى كنند كه مانع از رشد ميكروارگانيسم هاى بيمارى زا مى شوند. دربرخى از موارد اين تركيبات به همان اندازه در برابر عوامل بيمارى زا در انسان نيزموثر هستند. اين اشتراك پايه و اساس بسيارى از پژوهش هاى داروشناختى و نيز پزشكىسنتى را تشكيل مى دهد و دليل موجه اى است براى حفظ تماميت تنوع زيستى.
جولياكوبانك زيست شيميدان انستيتوى تكنولوژى جورجيا در آتلانتا و همكارانش در انستيتوىاقيانوس نگارى اسكريپس در لاجولا، كاليفرنيا، معتقدند كه از جلبك ها و گياهاندريايى نيز مى توان براى داروهاى آينده بهره بردارى كرد. گياهان دريايى حقيقتاً دردريايى از باكترى ها، ويروس ها، قارچ ها و پارازيت ها زندگى مى كنند كه به ناچاربرخى از آنها بيمارى زا هستند با اين حال گياهان دريايى به ندرت بيمار مى شوند. جاىشگفتى است كه دانسته هاى ما درباره تركيبات شيميايى دافع بيمارى ها در گياهاندريايى تا بدين اندازه اندك است. اما به تازگى كوبانك و همكارانش براى رفع اينكمبود دست به كار شده اند.
اين پژوهشگران از جلبك قهوه اى Lobophora - يك جلبكدريايى مناطق استوايى كه به ويژه در كارائيب فراوان است- تركيب موثر جديدى را بهنام «لوبو فورولايد» استخراج كرده اند. بررسى هاى آزمايشگاهى نشان مى دهد كه مقاديربسيار اندك اين ماده از رشد دو نوع قارچ دريايى كه منجر به بروز بيمارى در گياهاندريايى مى شود، جلوگيرى مى كند.
با وجود اين لوبو فورولايد بر روى باكترى هاىبيمارى زا هيچ تاثيرى ندارد و ماهيان گياهخوار را نيز فرارى نمى دهد. كوبانك وهم تيمى هايش حدس مى زنند در جايى كه اين ماده ناكارآمد است، تركيبات ديگرى واردعمل مى شوند. بدين ترتيب جلبك ها مى توانند داروخانه هاى زير آبى باشند و داروهاىزيادى را، هر يك براى درمان نوع خاصى از درد و بيمارى، عرضه كنند.
Natural History, Sep. 2003