اعياد ملی ايران

نوروز برابر با یکم فروردین ماه (روزشمار خورشیدی)، جشن آغاز سال و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران باستان است. خاستگاه نوروز در ایران باستان می باشد و هنوز مردم مناطق مختلف فلات ایران نوروز را جشن می‌گیرند. امروزه زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است. نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال  نو محسوب می‌شود و در برخی دیگر از کشورها تعطیل رسمی است.

بنا به پیشنهاد جمهوری آذربایجان، مجمع عمومی سازمان ملل در نشست ۴ اسفند ۱۳۸۸ (۲۳ فوریه ۲۰۱۰) ۲۱ ماه مارس را به‌عنوان روز جهانی عید نوروز، با ریشهٔ ایرانی به‌رسمیت شناخت و آن را در تقویم خود جای داد. در متن به تصویب رسیده در مجمع عمومی سازمان ملل، نوروز، جشنی با ریشه ایرانی که قدمتی بیش از ۳ هزار سال دارد و امروزه بیش از ۳۰۰ میلیون نفر آن را جشن می‌گیرند توصیف شده‌است.

سيزده فروردين

روز سيزده نوروز يا فروردين جشن عمومي بود. روز سيزده را پاره اي روز نحسي دانسته وعقيده دارند به بيرون از خانه بروند.

جشن مهرگان

وابسته به فرشته يا ايزد بزرگ (مهر) به علت حوادث و اوضاع ديگر در تاريخ ايران مقام بسيار ارجمند داشت.

اهميت جشن مهرگان برابر جشن نوروز و به عقيده بعضي از محققين بيشتر از آن هم بوده.

جشن سده

مطابق تقويم قديم در روز دهم بهمن مي باشد و بمناسبت پيداش آتش در واقع جشن آتش است. در شب دهم بهمن ايرانيان دور هم جمع مي شدند و آتش افروزي مي كردند و موبدان پيرامون آتش مي گشتند و اوستا مي خواندند و مردم بشادماني مي پرداختند.