توصيف بهشت در قرآن

در قرآن آمده است كه : هركس كار خطاي ي بكند به خاطر آن كارش مجازات خواهد شد و او كس ديگري را غير از خدا، به عنوان حامي و ياور نخواهد داشت.

هدف نهايي هر مسلماني رسيدن به بهشت است . با توجه به تمام جوانب غير مشهود، بهشت ، فقط از طريق شبيه سازي ذهني امكان تصورش وجود دارد. اما بايد توجه داشت كه حقيقت بهشت ، در فراسو ي توصيف زبان و انديشه هر انساني است و خداوند سبحان الله و تعالي ، آن را برا ي بندگانش فراهم آورده است  ( آنچه كه ، هيچ چشمي نمي تواند نمي بيند و هيچ گوشي نمي تواند بشنود) و هرگز در قلب انسان به وقوع نپيوسته البخاري در كتابش مي گويد اين سر منزل ابدي ، به آنچه در « كتاب البخاري ، مسلمان و ديگران » است لذت هاي مادي و معنوي كه توصيف شده ، محدود نيست ، زيرا بهشت شامل تمام ارواح انساني در طول زمان مي شود و سرانجا م بزرگترين و كامل ترين لذت هاي فوق تصور است يعني درك حضور و قرب انسان به خالق.

حال سؤال اين است كه چه كساني وارث يك چنين خير و بركتي هستند؟ و ارواحي كه ارزش چنين پاداشي را دارند كدامند؟ يك باور عموم ي در بين مسلمانان وجود دارد مبن ي بر اينك ه: هر كس ي اقرار كند يا به زبان بياورد وارد بهشت مي شود. اما اين شهادتين چيزي بيشتر از يك بيان « لا اله الا الله محمد رسو ل الله » لفظي است ، اين يك عهد است ، عهدي كه بايد تكميل شود، اين عهد داراي شرايط و لوازمي است كه بر تمامي جنبه هاي زندگي تأثير مي گذارد، اي ن عهد متمركز بر اقتدار فرد اس ت يعني آن چيزي كه حقيقتاً رفتار و كردار ما را در اختيار خود ش مي گيرد.

اعراب قريش كه از اداي اين كلمه امتناع مي كردند به اين دليل بود كه كاملاً التزامش را درك مي كردند. اما امروزه ، مسلمانان هر روز چند بار آن را تكرار مي كنند، بدون اينكه هيچ فكري در خصوص چگونگي عمل به آن داشته باشند. رفتارشان ، عملشان و شيو ه زندگيشان به چيز ديگري كه كاملاً متفاو ت با عبارت شهادتين است ، شهادت مي دهد و همچنين آنها بهشت را استثناء م يكنند.

در قرآن ، الله آگاه هست از آنچه كه مقابل رضاي اوست . به عنوان مثال در مذاهبي مانند يهوديت و مسيحيت پيروانش به اشتباه ادعا مي كنند خداوند آنها را بر ديگران برگزيده است و بهشت تنها متعلق به آنهاست.

در قرآن آمده است كه : هركس كار خطايي بكند به خاطر آن كارش مجازات خواهد شد و او كس ديگري را غير از خدا، به عنوان حامي و ياور نخواهد داش ت. اما، امروزه بسياري از مسلمانان خودشان را به عنوان افراد برگزيده در نظر مي گيرند در حاليكه فرمان هاي پروردگارشان را ناديده مي گيرند و پشت مي كنند به سنت پيامبرشان ( ص ) و به يك زندگي دنيوي دور از بركات قانون الهي پافشاري مي كنند و شايد تا جايي پيش بروند كه جنبه هاي يقيني آن قانون را انكار كنند.

آداب و سنن ، دنيا گراي ي، نظا مهاي اجتماعي ساخته دست بشر، رهبران و حتي تعهداتشان را با خداوند يكتا شريك مي كنند يا به عبارتي براي خداوند شريك قائل مي شوند.

پاداش بهشت ، بسيار عظيم است . خدائي كه بهاء داشته باشد، بهاي واقعي نيست ، بها ي واقعي بهشت ، بهايي است كه با فرمانبرداري از خداوند و پيامبرش ثاب ت مي شود. قرآن مي فرمايد : آن كساني كه آخرت را مي خواهند و در آ ن جهت تلاش مي كنند اينان معتقداني هستند كه خداوند از تلاششا ن قدرداني مي كنند . سوره 17 ، آيه 19

در هر حال ، ما بايد بازگشت به قرآن داشته باشيم نه به راحتي يك روش احساسي و آكادميك ، بلكه با حس فراگيري براي فرمانبرداري و اطاعت ، بايد درك كنيم كه رضايت خداوند از ما در چيست ؟ و بعد آنگونه شويم كه مورد رضاي خداوند اس ت و.... اين راه بهشت است .

توصيف بهشت در قرآن

در قرآن آمده است كه : هركس كار خطاي ي بكند به خاطر آن كارش مجازات خواهد شد و او كس ديگري را غير از خدا، به عنوان حامي و ياور نخواهد داشت.

هدف نهايي هر مسلماني رسيدن به بهشت است . با توجه به تمام جوانب غير مشهود، بهشت ، فقط از طريق شبيه سازي ذهني امكان تصورش وجود دارد. اما بايد توجه داشت كه حقيقت بهشت ، در فراسو ي توصيف زبان و انديشه هر انساني است و خداوند سبحان الله و تعالي ، آن را برا ي بندگانش فراهم آورده است  ( آنچه كه ، هيچ چشمي نمي تواند نمي بيند و هيچ گوشي نمي تواند بشنود) و هرگز در قلب انسان به وقوع نپيوسته البخاري در كتابش مي گويد اين سر منزل ابدي ، به آنچه در « كتاب البخاري ، مسلمان و ديگران » است لذت هاي مادي و معنوي كه توصيف شده ، محدود نيست ، زيرا بهشت شامل تمام ارواح انساني در طول زمان مي شود و سرانجا م بزرگترين و كامل ترين لذت هاي فوق تصور است يعني درك حضور و قرب انسان به خالق.

حال سؤال اين است كه چه كساني وارث يك چنين خير و بركتي هستند؟ و ارواحي كه ارزش چنين پاداشي را دارند كدامند؟ يك باور عموم ي در بين مسلمانان وجود دارد مبن ي بر اينك ه: هر كس ي اقرار كند يا به زبان بياورد وارد بهشت مي شود. اما اين شهادتين چيزي بيشتر از يك بيان « لا اله الا الله محمد رسو ل الله » لفظي است ، اين يك عهد است ، عهدي كه بايد تكميل شود، اين عهد داراي شرايط و لوازمي است كه بر تمامي جنبه هاي زندگي تأثير مي گذارد، اي ن عهد متمركز بر اقتدار فرد اس ت يعني آن چيزي كه حقيقتاً رفتار و كردار ما را در اختيار خود ش مي گيرد.

اعراب قريش كه از اداي اين كلمه امتناع مي كردند به اين دليل بود كه كاملاً التزامش را درك مي كردند. اما امروزه ، مسلمانان هر روز چند بار آن را تكرار مي كنند، بدون اينكه هيچ فكري در خصوص چگونگي عمل به آن داشته باشند. رفتارشان ، عملشان و شيو ه زندگيشان به چيز ديگري كه كاملاً متفاو ت با عبارت شهادتين است ، شهادت مي دهد و همچنين آنها بهشت را استثناء م يكنند.

در قرآن ، الله آگاه هست از آنچه كه مقابل رضاي اوست . به عنوان مثال در مذاهبي مانند يهوديت و مسيحيت پيروانش به اشتباه ادعا مي كنند خداوند آنها را بر ديگران برگزيده است و بهشت تنها متعلق به آنهاست.

در قرآن آمده است كه : هركس كار خطايي بكند به خاطر آن كارش مجازات خواهد شد و او كس ديگري را غير از خدا، به عنوان حامي و ياور نخواهد داش ت. اما، امروزه بسياري از مسلمانان خودشان را به عنوان افراد برگزيده در نظر مي گيرند در حاليكه فرمان هاي پروردگارشان را ناديده مي گيرند و پشت مي كنند به سنت پيامبرشان ( ص ) و به يك زندگي دنيوي دور از بركات قانون الهي پافشاري مي كنند و شايد تا جايي پيش بروند كه جنبه هاي يقيني آن قانون را انكار كنند.

آداب و سنن ، دنيا گراي ي، نظا مهاي اجتماعي ساخته دست بشر، رهبران و حتي تعهداتشان را با خداوند يكتا شريك مي كنند يا به عبارتي براي خداوند شريك قائل مي شوند.

پاداش بهشت ، بسيار عظيم است . خدائي كه بهاء داشته باشد، بهاي واقعي نيست ، بها ي واقعي بهشت ، بهايي است كه با فرمانبرداري از خداوند و پيامبرش ثاب ت مي شود. قرآن مي فرمايد : آن كساني كه آخرت را مي خواهند و در آ ن جهت تلاش مي كنند اينان معتقداني هستند كه خداوند از تلاششا ن قدرداني مي كنند . سوره 17 ، آيه 19

در هر حال ، ما بايد بازگشت به قرآن داشته باشيم نه به راحتي يك روش احساسي و آكادميك ، بلكه با حس فراگيري براي فرمانبرداري و اطاعت ، بايد درك كنيم كه رضايت خداوند از ما در چيست ؟ و بعد آنگونه شويم كه مورد رضاي خداوند اس ت و.... اين راه بهشت است .