سلامت روانی ۷۰ درصد جمعیت  كشور بهم خورده است 

---

رئیس کمیسیون بهداشت مجلس گفت:هم‌اكنون هیچ حوزه‌ای سراغ نداریم که در آن منظر روانی جامعه به هم ریخته نباشد و می‌توان گفت بیش از ۷۰ درصد جمعیت كشور منظر روانی بهم خورده دارند.
ایلنا، درباره سلامت روانی جامعه، اظهار کرد: ‌اگر مردم مشکل معیشتی نداشته باشند بسیاری از مشکلات روانی جامعه به خودی خود حل می‌شود.

وی با بیان اینکه مردم به صورت جدی درگیر مشکلات معیشتی هستند، از قطبی شدن جامعه انتقاد کرد و گفت: در جامعه کنونی مردم یا فقیرند یا غنی، دیگر قشر متوسط کارمند نداریم چرا که افزایش نرخ تورم بشدت منظر روانی جامعه تحت تاثیر قرار داده است.

رئیس کمیسیون بهداشت مجلس با تاکید بر اینکه در حوزه سلامت نیز مردم دچار مشکل هستند، تاکید کرد: ‌مردم نگرانند که در صورت بیماری چه سرنوشتی پیدا می‌کنند با توجه به کمبود منابع و مشکلات در بخش واردات دارو برای بیماران صعب العلاج، سرطانی و تخصصی این نگرانی‌ها سلامت روانی افراد جامعه تحت تاثیر قرار داده است.

شهریاری با بیان اینكه اشتغال یکی از پرچالش‌ترین موضوعات بر هم زننده سلامت روانی جامعه است، خاطرنشان كرد: وقتی خانواده‌ها با هزار زحمت حتی با فروش اموالشان هزینه سنگین تحصیل را برای فرزندانشان مهیا می‌كنند اما بعد به دلیل نبود اشتغال فرزندانشان بیكارند بدون شك این مساله موجب می‌شود تا سلامت روانی آن‌ها تحت تاثیر قرار گیرد.

وی تاكید كرد:‌ هم‌اكنون هیچ حوزه‌ای سراغ نداریم که در آن منظر روانی جامعه به هم ریخته نباشد. بیش از ۷۰ درصد جمعیت كشور منظر روانی بهم خورده دارند.رئیس كمیسیون بهداشت و درمان صراحتا اعلام كرد كه در جامعه كنونی تنها خانوارهای دهك اول تا سوم شاید نگرانی نداشته باشند.

زبان بدن body language چیست؟

یکی از مهم ترین خصوصیات انسان که او را نسبت به سایر موجودات برتری می دهد قدرت تکلم و سخن گفتن اوست. او می تواند با به کارگیری کلمات و جملات احساسات و نیات درونی اش را بیان کند و دیگران را از آن آگاه نماید.

از طرفی خواسته یا ناخواسته در فضایی که آن را سکوت و خاموشی می نامیم و با زبان بی زبانی تنها با آنچه «body language» یا زبان حرکات بدن و اجزای آن خوانده می شود، می تواند به خوبی احساسی را انتقال داده یا معنای کلامی را تغییر دهد. هرگز اظهار دوستی و علاقه شخصی در حالی که اخم کرده و ترشرویی نشان می دهد، قابل قبول نیست. بنابراین به کارگیری این ۲ زبان در یک جهت و راستا می تواند به خوبی در بیان هیجانات، عواطف و احساسات به کار رود. اما در میان دنیای خاموش و بی زبانی، زبان های گویای دیگری هم هستند.

زبان بدن شامل دو قسمت است. یکی زبان حرکات بدن و دیگری زبان آرایش و ظاهر بدن

▪ بازکردن دکمه های کت:

افرادی که باشما بی ریا وصمیمی هستند غالباٌ دکمه های کت خود را باز کرده یا حتی آنرا از تن در می آورند اما در یک مذاکره رسمی اینچنین نیست . در این شرایط افراد زمانی کت خود را در می آورند که امکان دسترسی به توافق وجود داشته باشد , به عبارت دیگر هرقدر هوای اطاق گرم باشد اگر طرفین احساس دسترسی بهتوافق را نداشته باشند کتشان را در نمی آورند.

▪ انداختن پاروی پا:

در هنگام مذاکرات هر گاه یکی از طرفین یا هر دو ی آنها پاهای خودرا روی هم می اندازند نشانه این است که وارد مرحله جدیدی از مذاکره می شوید , مرحله ایی که امکان تفاهم کمرنگ می شود . اگر انداختن پا روی پای دیگر با گذاشتن دستها در زیر بغل بصورت ضربدر همراه باشد اوضاع وخیم تر است و باید یک فکر جدی برای تغییر وضعیت انجام دهید تا طرف مقابل از حالت تدافعی خارج شود.

▪ کشیدن دست به چانه :

این علامتی از زبان رفتار است که در هنگام تصمیم گیری بکار می رود. کشیدن دست به روی چانه معمولا” با حالتی از چهره همراه است که در آن چشم ها کمی جمع می شود. افرادی دیگر ممکن است در این حالت لب بالایی را لمس کنند وآنرا بکشند و بعضی مردها با سبیل یا ریش خود بازی کنند که همگی دلیل بر تعمق و ارزیابی است. در بازی شطرنج نیز افرادی که قرار است حرکت بعدی را انجام دهند در بسیاری از موارد چنین اشاره ایی را از خود نشان می دهند که پس از تصمیم گیری متوقف می شود .

▪ برداشتن عینک:

برداشتن آهسته عینک جهت تمیز کردن آن در شرایطی که نیازی به این عمل نیست اشاره تعویقی است, این عمل در طی یک مذاکره ممکن است چندین بار انجام بگیرد. در چنین حالتی شخص می خواهد با طفره رفتن از پاسخ یک سؤال یا ایجاد تاخیر در پاسخ مطالبی را در ذهن خود بررسی کرده وموقعیت خود را مرور نماید. در هر حال این افراد می خواهند زمانی رابرای پرسش یا پاسخخود در اختیار بگیرند. اشاره مشابه دیگر می تواند برداشتن عینک در کنار دهان باشد.

▪ دست زدن به بینی:

این علامت رفتاری ویا مالیدن با انگشت اشاره نشانه شک وتردید در مورد مطالب گفته شده در یک گفتگـــو یا مذاکره میباشد؛ به ویژه اگر این اشاره همراه با متمایل شدن شخص به انتهای صندلی باشد. اما مراقب باشید که این اشاره را با کسی که بینی خود را‎ می خاراند اشتباه نکنید. اشاره دیگری در این زمینه مالیدن پشت گوش یا کنـار آن است که حاکی از شک وتردید در ارائه یک پاسخ یا سبک وسنگین کردن آن است. در بسیاری از مواقع پس از این عمل دست به سمت چشم رفته وعمـل مالیـدن چشـم انجام می شود.

▪ ضرب گـرفتـن روی مـیـز:

کسی که با ریتمی یکنواخـت وکسل کننده به روی میز ضرب میزند می خواهد احساس بی قراری خود را بیان کند.اشارات مشابه دیگـر می تواند این با شد که فرد مرتباٌ‌ دکمه خودکار خود را بالا وپایین می زند ویا باپاشنه پا به زمین ضربه میزنـد. پیام مستقیم این اشارات برای شما این است که باید دریابید که حرفهایتان کسل کننده یا بی روح است ویا اینکه برای طرف مقابل تازگـی نــــدارد.

▪ قراردادن مچ یک پا به روی مچ پای دیگر:

این اشاره اشاره ایست که در مواقع بسیاری بروز می کند. مثلا”‏در جلسات دوستانه یا رسمی که شخص تحت فشار روانی ؛ تنش یا استرس قرار گرفته است.

مهمانداران هواپیما در این زمینه تجربیات مفیدی دارند ،آنها به راحتی می تواننـد افرادی که از مسافرت با هواپیما می ترسند را تشخیص دهنـد زیرا این افراد با پاهای گره خورده وقراردادن یک مچ به روی مچ دیگر می نشینند به خصوص در هنگـام برخواستن هواپیما.

همچنین بسیاری از افراد در موقعیت های تنش زا مانند شرکت در مصاحبه یا آزمونی برای استخدام ،مچ پاهای خود راروی هم می اندازند. اصولاّ علائم زبان رفتار بیشتر با یکدیگر ودر یک مجموعـه ظـاهر می شوند وبه همین ترتیب باید با هـم تعبیر شونـد.به عنوان مثال اگرفرد مقابل شمـا پایش را از روی پا بردارد و کمـی به طرف شما خم شود شما می توانید نتیجه بگیرید که وی به سخنان شما علاقمند است و مایل است بیشتر بداند.

پس توجه به زبان رفتار را در خود تقویت کنید وهمواره در هنگـام مواجـه شدن با واکنش منفی از طرف مقابل در صدد متعادل کـردن اوضــاع برآیید. در این مواقع بهتر است به جـای ایـنکه شـیوه قـبلی خود را ادامه دهید و بر آن اصــرار ورزید سیاست جدیدی را در پیش گیرید،چراکه اگر فردی از رفتار یا گفتار شما ناراحت یا عصبانی باشد علائم رفتاری او پیشاپیش این موضوع را به شما هشدار می دهند .

▪ علائم منفـی زبـان رفتـار:

- نوک پاهـا در جهت مخالـف شماست یا به سمت درب خـروجی است

- تمـاس چشمـی محدود

- تکان دادن سریع سـر به جهـت تائیـــد

- لمس کردن و مالیدن پشـت گـردن

- نگـاه کردن به سقـف وآسمـان

- چرخـیدن به دور واطــراف و سـایر اشـاراتی که در بــالا به آنهــا اشاره شد.

● چشمها

▪ سطح چشمها:

در یک گـروه، مـعمـولا فـردی کـه سطح دیـد چشمانش از سایرین بالاتر است رهبر محسوب میگردد. هنگامی که شما ایـستـاده باشید و دیگران نشسته قطعا شما را در موضع قدرت قرار میدهد.

▪ مالش چشم:

زمانی که فردی چشمش را با انگشت اشاره مالش می دهـد نـشـانـگر فریب و نیرنگ می باشد. از آنجایی که فرد میـخواهد تماس دیداری را قطع کند بهانه ای بدست می آورد که به این طرف و آن طرف نگاه کند. ایـن حـرکت غیر ارادی یـک افــشـاگر حسابی است که فرد دارد دروغ می گوید.

▪ چشم برگرداندن:

این معمولا یک علامت مسلم از نیرنگ، گناه و دروغگویی است.

▪ چشمان بسته:

هرگاه چشمان یک فرد برای لحظه ای طولانی تـر از چـشم بر هم زدن متعارف بسته و ابروها نیز برخاسته شود پیـام چنـیـن اسـت: “بـه حرف زدن خود خاتمه بده.”

▪ حرکت چشم به سمت بالا:

این نشانه غضب و عصبانیت است.

▪ نگاه مختصر به اطراف:

این ژستی خـجـالت گـونه و عشوه گرانه است. فرد جسورانه خیره میشود در حالیکه سرش را پایین انداخته و به سمت مخالف کج میکند. اشـاره بـر کمرویی بی باکانه دارد.

▪ نگاه ممتد:

این بی تردید یک نشانه گرایش جنسی است. شخصی که تماس چشمی برقرار می کند، چشم برگردانده، سپس مجددا به چشمان شما نگاه می کند میـگویـد: “مایلم با شما بیشتر آشنا شوم”

▪ نگاه خیره شدید:

این نشانه خلق تهاجمی، سلطه جویانه و تهدید آمیز است.

▪ نگاه به بالا و پایین:

هنگامی که آقایی نگاهش را به سر تا پای یک خانم میاندازد به او می فهماند که به اندام فیزیکی وی علاقه مند است.

▪ چشمک:

چشمک یک علامت غـرض آلود است. نـشانـگر آن اسـت کـه رمز و رازی میـان فردی که چشمک میزند و فردی که به او چشمک زده می شود برقرار است.

▪ بالا انداختن همزمان دو ابرو:

در میان یک اتاق شلوغ، مفهوم آن کاملا واضح و روشن است: مایلم با شما ملاقات کنم.

▪ بالا انداختن یک ابرو:

زمانی که یک ابرو بالا انداخته میشود در حالی که ابرو دیگر پایین باقی میماند مفهومش این است: حرف شما را باور نمیکنم.

▪ ابروهای گره خورده:

زمانی که هر دو ابرو به سمت همدیگر کشیده میشود باعث پدید آمدن شیار بین آن دو می شـود که دلالت بر اضطـراب، درد، تـرس و یـا آمـیـزه ای از ایــن هیجانات دارد.

▪ پوشاندن صورت:

زمانی که دست بر روی صورت می آید مـفـهومش چنین است: شوکه شده ام. این ژست بین فرد و موقعیت مزاحم و مـتـجاوز فاصله می اندازد.

● زبان

▪ خنده زورکی:

این نیشخند کنترل شده تا چشمها گسترش نمی یابد.

▪ دهان کجی:

گوشه لبها را مانند پوزخند به عقب برده و دندانها را نمایان میگرداند.

▪ تبسم با دهان گشوده:

دندانهای بالا نمایان شده و بـه شـخـصـی کـه بـا شـما گفتگو میکند می فهماند که مایل هستید بیشتر با او آشنا شوید.

▪ تبسم با لبان بسته:

این لبخند تنها برای ادای احترام و ادب و نزاکت است.

▪ در هم کشیدن لبها:

هرگاه فردی لبهایش را در هم کشید به مفهوم آن است که طرف مقابلش را جذاب و دلربا یافته.

▪ لبهای سفت و جمع شده:

دال برتنش و عدم پذیرش است.

▪ جویدن لبها:

وقتی فردی لب پایین خود را جویده و سرش را تکان میدهد نشانگر خشم فرد است.

▪ تماس با لب ۱:

هرگاه انگشت اشاره بطور عمودی برای لحظه ای به طرف بالا آید میگوید: ساکت باش.

▪ تماس با لب ۲:

ولی هرگاه انگشت اشاره به لب پایین تماس پیدا کند و دهـان انـدکـی باز شود مفهومش چنین است: “می خواهم با شما صحبت کنم”

▪ خمیازه کشیدن:

خواب آلودگی تنها علت خمیازه نمی باشد بلکه “خمیازه اجتماعی” نیز وجود دارد. خمیازه ای که در یک موقعیت استرس زای خفیف پدید می آید. هنگامیکه مردد هستید چه کاری میخواهید انجام دهید خمیازه روشی است برای خریدن زمان

● دست ها (از مچ تا سر انگشتان)

▪ دست دادن محکم:

فردی که دستش را دراز کرده و سـپـس دسـتـانـش را بـه طـریقی می چرخاند که دستش بالا و کف دستش پایین قرار می گیـرد، سـعی در توفق و برتری جویی دارد. این نوع دست دادن اغـلب اوقـات در مـوقـعـیـت هـای سیـاسی و دیپلماتیک کاربرد دارد.

▪ دست دادن بسیار محکم:

نشانگر شور و اشـتیاق و سلطـه گـری اسـت. بـی تـردیــد میتوان فهمید چه کسی اینجا فرمان میدهد.

▪ دست دادن شل:

فردی که تـنـها انگشتان دستـش را دراز میکند و یا دستهایش مانند ماهی شل است، می گوید: مایل نیستم به مـن دسـت بزنید، من صمیمیت را دوست ندارم. همچنین آن نشانه ضعف، انقیاد و مطیع و تسلیم بودن نیز میباشد. هر گاه آقایی در یک موقعیت کاری از این دست دادن استفاده میکند امکان دارد چنین برساند که قصد دارد مخفیانه اعمال نفوذ در موقعیت نماید.

▪ دست دادن با هر دو دست:

هرگاه از دست چپ برای در برگرفتن و پوشاندن دستهای فشرده شده استفاده گردد، دست دادن دستکش وار نامیده شده و راستی و صمیمیت زیاد را می رساند مانند یک در آغوش گرفتن کوچک و ظریف.

▪ حرکت انگشت:

ضربه آهسته، مضراب زدن و یا ریتم یکنواختی را با انگشتان نواختن، دلالت بر بی تابی و ناشکیبایی دارد. یک حرکت نمادین گریز میباشد. انگشتان عمل راه رفتن را گرچه بدن بی حرکت است انجام میدهند.

▪ دستهای پـنهان:

این ژست مرموز و آب زیر کاهانه است. فرد میگوید: مایل به گفتگو با شما نمیباشم. خصوصا در مورد دستهایی که عمیقا در جیــب ها فرو شده باشد جایی که برای تماس و گرفتن دست و یا هر گونه رابطه صمیمانه وجود نخواهد داشت.

▪ دستها به روی زانو:

وقتی کف دستها بـه طـرف بـالا بـاشـد، شـخص گـشـاده رو و پـذیـرا می باشد. وقتی کف دستها پایین باشـد مـمکـن اسـت پـای فـریبکاری و تعرض در میان باشد.

▪ مناره کردن انگشتان:

هنگامی که فردی انگشتان خود را به هم فشرده و چـانـه و دهان را روی سر انگشتان قرار میدهد نـشانگر تفکر عـمـیق است. مانند زمانی که شخص به امید شنیدن جواب می باشد. همچنین حایلی اسـت بـرای مـحـافـظـت کـردن از قفسه سینه، پایین صورت و دهان.

▪ مشت پوشیده شده با دست باز:

فـرد در ایـن حـالت خشـمگین است اما می کوشد که آرام بماند. به اصطلاح خود را کنترل کند.اما مراقب این فرد باشید چون امکان دارد هر موضوع کوچکی منجر به آن گردد که کنترلش را از دست بدهد.

▪ پرتاب دست:

شـخصـی کـه مـی خـواهـد عـقایدش را به اجبار تحمیل کند ممکن است دستش را بطرف شنونده و جلو پرتاب کند. درحالت پرخاشگرانه خفیفتر تنها از انگشتان استفاده میگردد.

▪ قلاب کردن دستها پشت سر:

این یک ژست متکبرانه میباشد. خصوصا زمانی که فرد به عقب تکیه داده باشد. او میگوید: من آنقدر بر شما سلطه دارم که نیاز به دفاع کردن از خودم ندارم.

▪ بازی کردن با حلقه ازدواج:

این علامت عصبی بودن و نـشـانگر آن است که مشکلی در ارتباط وجود دارد. خصوصا زمانی که فرد همزمان در مـورد هـمسـرش در حـال صحبت کردن میباشد.

▪ تکان بیقرار دستها:

این تلاش بدن برای رهایی می باشد. هـورمـون آدرنـالیـن در حال ترشح شدن است اما فرد نمی داند چگونه رهایی یابد. کلـنـجار رفـتـن بـا سـر آسـتـیـن پیراهن و یا جواهر آلات روی مچ به دیگران میـگوید که: شما احتیـاج بـه تـوجـه داریـد. در کـافه ایـن عمل جایز و مناسب است اما در جلسات کاری منحرف کننده و موجب حواس پرتی میگردد.

▪ دست زدن به کراوات:

این رفتار مردانه می گوید:می خواهم تاثیر خوبی از خودم بجا بگذارم. این روش اوست که می خواهـد بـه شـما بـفـهــماند شدیدا” در تـلاش اسـت تـا خوشنودتان سازد.

▪ دست کشیدن در میان موها:

وقتی افراد نمی دانـنـد چه چیز باید بگویند اغلب اوقات دستشان را میان موها می کشند. نـاظـری که قـادر است زبان بدن را متوجه شود آگاه است که فرد در مورد کاری که می خواهد انجام دهد و یا چیزی که میخواهد بگوید تردید دارد .

● پاها

▪ تکان دادن پاها:

وقتی فردی طوری نشسته که یک پا را روی پـای دیـگر انـداخته و یک پا را در هوا تکان می دهد پیام این است: من حوصله ام سـر رفته. حـرکات نـشـانـگر گـریز است اگرچه بدن فرد ساکن و بدون حرکت می باشد.

▪ انداختن پاها روی هم در ناحیه زانو:

این حالت متداول بطور یـکسان در مردان و زنان رایج می باشد. مفهومش این است که: من بـسـیار آسـوده خاطر هستم.

▪ قوزک پا روی زانو:

این معمولا عملی مردانه می باشد. میگوید: من قاطعانه از حقوقم دفاع می کنـم اما بـا آرامـش هسـتم. این همان ژست اصیل “پا روی پا اندازی کابویی” است.

▪ انداختن پا روی هم در ناحیه قوزک:

این ژسـت در مـردها بیش از زن ها مورد استفاده قرار می گیرد. می گوید: “من مودبانه در آرامش هستم.”

▪ به هم پیچیدن پاها:

این ژست در خانمها رایج می باشد. زن پاهایش را به هم می پیچانـد طوری که یک پایش را به پشت قوزک پای دیگرش قلاب میکند. مردها انجام دادن این کار را دشوار می پندارند. بـه هم فشردگی این حالت برداشت ” در آغوشگیری” و نوعی تمایل جنسی را در ذهن تداعی می سازد.

▪ قفل کردن پاها:

این نیز نمونه ای از ژست زنانه میباشد. او در حالی که ایستاده یک پا را به پشت پای دیگر قفل می کند. این عمل معمولا به مفهوم آن است که فرد عصبی و ناراحت می باشد.

● دست ها

▪ خم کردن بازوها:

این کار میگوید: “من پر زور و نیـرومند هستم.” بالا آوردن یـک بازو نیز راهی برای جلب توجه میبـاشد. هر دو دسـت را بـجلو دراز کردن ژست خوش آمد گویی میباشد.

▪ دستها به پشت:

وقتی دستها به پشت کمر قلاب میگردند مفهومش این است که فرد وضعیت را تحت کنترل خود دارد. میگوید: “من راحت هستم” مشابه حرکتی که سربازان زمانی که در حالت خبردار نیستند به خود میگیرند.

▪ دستها به جلو:

هنگامی که ما مضطرب می باشیم تمایل به نگاه داشتن دستهـای خود در جلوی بدن خود داریم تا بتوانیم یک سد حفاظتی ایجاد گردانیم.

▪ دستهای قلاب شده:

بر خـلاف دسـت به سـینه بودن که دستها بطور متقاطع به روی سینه قرار میگیرند، این ژست در افرادی مشاهده میشود که در شرایط اضـطراب آمـیزی قرار دارند. در واقع چنین به نظر می آید برای حفظ جانشان به خودشان دست آویخته اند.

▪ دستهای تا شده:

زمانیکه دستها مقابل بدن همدیگر را قطع میکنند، مـعـمـولا نشانگر وضعیت تدافعی میباشد. فرد میگوید: من تمایل ندارم به هرچیزی که با عقایدم در تضـاد می باشد گـوش دهـم. اغـلب مردم از مانعی که این طرز ایستادن پدید می آورد آگاهی ندارند. اما بـی تـردیـد بـرای سـد کـردن هـر گونه تعدی و مزاحـمت بکار گرفته می شـود. خصوصا وقتی که لبهای درهم و اخم نیز با آن همراه گردد.

▪ دراز کردن دست :

زمانی که یک مرد نشسته و دست خود را دراز کرده، او میـگوید: “من اینجا را تحت کنترل خود دارم”. اما اگر یک زن این کا را انجام دهد، مـردها معمولا اینگونه می پندارند که او از حد و حدود خود تجاوز کرده است. هر چنـد زمـانـی که تنها یک دست را روی صندلی مجاور قرار میدهد میگوید: “میخواهم مانند شما(مردها) باشم”

▪ دست به کمر بودن:

دستها دو طرف کمر به طوری که آرنج به طرف خارج بدن قرار مـیـگیرد فرد میگوید: از من فاصله بگیر. این یک عمل نا آگاهانه می باشد که مـا هـرگاه احساس جامعه ستیزی داشته باشیم و یا در محل پر ازدحامی قرار داریم و تـمایـل نداریم دیگران نزدیک به ما شوند اعمال میکنیم.

▪ شانه بالا انداختن:

شانه ها بر آمده گشته و کف دستها به سمت خارج میچرخنـد. پیام روشن و واضح می باشد: من شما را نمی شناسم . و یا من نمی تـوانم به شما کمک کنم. دلالت بر احساس درماندگی فردی است که این ژست را به خود میگیرد.

▪ راست قامت ایستادن:

حالت ایستادن افراشته میگوید شما انسان با اعتماد به نفس، صادق و موفقی هستید. حتـی اگـر کـوتـاه قـد باشید، گرفتن یک ژست مطمئن و بی پروا شما را پر ابهت نشان خواهد داد.

● گامهای کوتاه ـ بلند

استفاده از تمام طول پا در هنگام راه رفتن، گامهای بلند برداشتن و کمر را راست و سر را بالا نگاه داشتن بیانگر یک حالت مطمئن و با صراحت می باشد. برعکس گام های ریز و با شانه های قوز کرده فرد را ترسو و آسیب پذیر مینماید.

● احوالپرسی دوستانه

با اندک بالا آوردن ابرو زمانیکـه بـرای نـخستین بار شخصی را ملاقات می کنید، شما را علاقه مند، با نشاط و هوشیار می نماید.

● رویارویی نزدیک

هر فردی مجاز و نیازمند مقدار معینی حـریـم شـخـصـی در پـیـرامـون خودش میباشد. معمولا آن حریم شخصی ۱۸۰-۹۰ سانتیمتری شمـا امـتـداد مـی یـابد. محدوده صمیمی و خودمانی ۵۰ سانتیمتر امتداد دارد. زمانیکه فردی خیلی نزدیک به جلو می آید منجر به مزاحمت و ناراحتی می گـردد. این یـک عـمل تـجاوز کارانه می باشد که مرزها و حدود دیگران را رعایت نکرده و احترامی برای آنها قائل نمی باشد. این طرز رفتار می تواند سبـب شود تا یـک فـرد مـنـفعـل و بی اراده، احساس آسیب پذیری کرده و حالت تدافعی به خود گیرد. تا زمانی که از شما در خواست نشده عقب بمانید.

● بی رغبتی

اگر میخواهید برتر از دیگران جلوه کنید، پشت به دیوار تکیه زده و دست به سینه بایستید. پیام روشن است: “مزاحم نشوید.”

● گرفتن گردن

هنگامیکـه دسـت بـه طرف بالا تاب خورده و خودش را به پشت گردن قلاب می کند نشانه خشم می باشد. در دوران بدوی این ژست به ضربت سختی بر سر فرد مقابل منجر می گشت. اما در جامعه متمدن میباید از این عمل اجتنـاب ورزیـد. افرادیکه زبان بدن را متوجه میشوند از توانمندی این عمل آگاه هستند.

● بی قراری (وول خوردن)

در موقعیت اجـتمـاعی هرگاه با پول خرد داخل جیبتان بازی کنید و صدای جیرینگ جیرینگ آن را درآورده یا با موها و یا لباستان کلنجار رویـد، علامت واضحی است که شما عصبی، بی قرار و هیجان زده می بـاشـیـد. بـرای گـذاشتن تاثیر خوب بر روی دیگران سعی کنید این حرکات تهییج آمیز و بیتاب گونه را در خود فرو نشانید.

● کشیدن شلوار

این عمل در مردان بیش از زنان انجام میشود. چون مردها هستند که اغلب اوقات شلوار به تن می کنند. پارچه شلوار یک پا به نشانه نـابـاوری بـه بــالا کشیده میشود. مانند این میماند که پایش را روی یک چیز ناخوشایند گـذاشـته و میکوشد آن را از روی شلوارش بتکاند.

● به دیوار تکیه زدن

زمانیکه شما به دیوار و یا درب ورودی با آرامش خاطر بسیار، تـکیه می دهید، به دیگران می گویید که بمانند. این روشـی اسـت برای طولانی کردن گفتگو خصوصا وقتی که در موقعیتهای اجتماعی قرار دارید.

● ارتباط نزدیک

دو فردیکه با هم گفتگو کرده و همدیگر را در یک جایگاه و همسو مییابند، انس و علاقه متقابل را نمایان میکند. افرادیکه برای مدت زمان مدیدی با یکدیگر بوده اند حرکات یکدیگر را تـقـلـیـد و تـکرار کـرده و حـتـی کلمات و الفاظ یکسانی را همزمان بیان میکنند.

  اختلال خلقي فصلي

   آيا به هنگام تغيير فصول از بهار / تابستان به پائيز / زمستان, تغييرات عاطفي قابل پيش بيني داشته ايد؟

1)                              آيا متوجه شده ايد كه در طي زمستان و پائيز نيرويي كمتر از معمول داريد؟

2)                              آيا در طي زمستان و پائيز بيشتر خوابيده ولي هنوز به هنگام بيداري احساس خستگي مي‌كنيد؟

3)                              آيا تغييرات خلقي را تجربه كرده ايد؟ آيا به هنگام زمستان و پائيز, احساس اضطراب, تحريك پذيري, غمگيني و يا افسردگي را بيشتر احساس ميكنيد؟

4)                              آيا در طي زمستان و پائيز فعاليت هاي ثمربخش و خلاقانة شما كاهش مي يابد؟

5)                              آيا در طي زمستان و پائيز دريافته ايد كه كنترلتان بر اشتها و وزنتان كمتر شده است؟

6)                              آيا به هنگام زمستان و پائيز مشكلات حافظه اي و تمركزي بيشتري پيدا مي كنيد؟

7)                              آيا به هنگام زمستان و پائيز دريافته ايد كه نسبت به شرايط عادي كمتر به بيرون مي رويد و فعاليت اجتماعي تان كاهش مي يابد؟

8)                              آيا به هنگام زمستان و پائيز مقابله با فشار را مشكل مي يابيد؟

9)                              آيا به هنگام زمستان و پائيز احساس اشتياقتان نسبت به آينده كاهش مي يابد و از زندگي تان كمتر لذت مي بريد؟

اگر پاسخ شما به دو يا بيشتر از دو مورد از موارد فوق "بله" باشد, شايد شما نيز يكي از بسيار افرادي باشيد كه گرفتار اختلال خلقي فصلي مي باشد. اختلال خلقي فصلي يك نوع دوره اي از افسردگي است كه معمولاً در پائيز و زمستان تجربه مي شود و علت آن نور ناكافي است. به موازات كوتاه تر و ابري شدن هوا در پائيز و زمستان, بسياري از مردم افزايش در نشانه هاي اختلال خلقي فصلي را تجربه مي كنند. علت اين هنوز مشخص نشده است, اما فكر مي شود كه تغييرات فصلي در نور و دما, نقش كليدي را در آن بازي مي كند. مشخص شده است نور روشن تغييرات فيزيولوژيايي در بدن شما ايجاد مي كند . قرار گرفتن بيشتر  در معرض نور روشن سطوح خوني هورمون حساس به نور ملاتونين را كاهش مي دهد, اين هورمون در دوره هاي بخصوصي از روز به صورت غير عادي بالاست. همچنين بدن داراي يك ساعت دروني است كه توسط آن ريتمهاي روزانة دماي بدن, ترشح هورمون و الگوهاي خواب را كنترل مي كند. نور روشن, بسته به زمان استفاده از آن مي تواند ساعت دروني را دچار تأخير و يا شتاب كند.

شيوع الگوي فصلي نوع زمستان با توجه به اقليم, سن و جنسيت متفاوت است. ميزان شيوع در اقليم هاي مرتفع (نواحي كوهستاني) بيشتر است. سن نيز يك پيش بيني كننده قوي افسردگي فصلي است, افراد جوان در معرض خطر بيشتري براي ابتلاء به دوره هاي افسردگي در زمستان قرار دارند. زنان 60 تا 90% مبتلايان به افسردگي فصلي را تشكيل مي دهند, ولي هنوز مشخص نيست كه جنسيت مؤنث يك عامل خطر ويژه براي عود مجدد افسردگي اساسي باشد.

پيشنهاد هايي بر اي مقابله با اختلال خلقي فصلي

تفاوت اختلال عاطفي فصلي با "دل گرفتگي زمستاني" چيست؟

دل گرفتگي ناشي از زمستان معمولاً با افزايش فعاليت جسماني و افزايش مقدار نور در محيط كار و زندگي بر طرف مي شود. مبتلايان به اختلال عاطفي فصلي به درمان بيشتري نيازمندند, بويژه درمان از طريق ضد افسردگي ها و نور درماني.

?                 نشانه هاي خود را با پزشك و يا مشاور بهداشت رواني خود مورد بحث قرار دهيد. چند افسردگي ها, در درمان بعضي از افراد مبتلا مي تواند موفق باشد.

?                                 جهت بدست آوردن حمايت و توجه خانواده و دوستان نزديك, خودتان و آنها را در مورد ماهيت اختلال عاطفي فصلي آموزش دهيد.

?                                 در فصل زمستان تا آنجا كه ممكن است از نور استفاده كنيد و در ساعات روز از مكانهاي تاريك اجتناب نماييد.

?                                 وقتي دما مناسب است اجازه دهيد تا نور طبيعي از درها و پنجره هاي باز بتابد. سعي كنيد شاخ و برگها را از جلوي پنجره دور كنيد, ديوار ها را با رنگهاي روشن نقاشي كنيد, از لامپهاي روشن تر استفاده نمائيد, پرده هاي ضخيم را برداريد.

?                                 بطور روزانه جهت استفاده از نور طبيعي ترجيحاً در بيرون از منزل ورزش كنيد. اگر مجبور به ورزش در فضاهاي بسته هستيد سعي كنيد آن را در محيطهاي برخوردار از نور روشن و طبيعي آفتاب و يا مكانهاي داراي روشنايي درخشنده انجام دهيد.

?                                 سعي كنيد بطور كوتاه ولي مكرر در طول روز جلوي پنجره جنوبي كه نورگير است، بنشينيد. تا آنجا كه مي توانيد از نور خورشيد استفاده كنيد.

?                                 فضاهاي كاري خود را در منزل و اداره در نزديك پنجره قرار دهيد و با محيطهاي كاري خودتان را با نور براق روشن كنيد.

?                                 هر گاه ممكن باشد در غذاخوريها, كلاس درس, ماشين و غيره در نزديك پنجره بنشينيد.

?                                 چرخه خواب و بيداري منظمي داشته باشيد. افراد داراي اختلال عاطفي فصلي كه در موقع مشخصي در صبحها بيدار شده و موقع مشخصي نيز مي خوابند, در مقايسه با افرادي كه در اوقات متغير بيدار شده و يا مي خوابند, در طول روز هشيارتر بوده و كمتر احساس خستگي مي‌كنند.

?                                 نسبت به دماي بيرون هشيار بوده و از لباسهايي استفاده كنيد كه سرما و گرما را حفظ كنند. افراد داراي اختلال عاطفي فصلي به هواي سرد شديد حساسيت دارند.

?                                 اواخر پائيز در طي زمستان به هنگام رفتن به بيرون از عينك هاي آفتابي استفاده نكنيد.

?                                 فعاليت هاي اجتماعي و بيرون رفتن هاي خود را در طي فصل زمستان در طول روز و يا اوايل عصر انجام دهيد. از بيرون ماندن زياد كه ممكن است برنامه خواب و يا ساعت زيست شناختي بدنتان را مختل كند, خودداري نمائيد.

?                                 با مديريت زمان خردمندانه , نيروي خود را حفظ كرده و از فشار خودداري و يا آن را به حداقل برسانيد. زندگي را ساده بگيريد!

?                                 به برق اتاق خوابتان زمان سنج خودكار متصل كنيد و زمان روشن شدن آن را روي يك و نيم ساعت قبل از بيدار شدنتان تنظيم كنيد, بعضي از افراد داراي اختلال عاطفي فصلي مي گويند كه روش استفاده از نور به صورت مذكور اثرات ضد افسردگي داشته و در بيدار شدن راحت به آنها كمك مي كند.

?                                 ريتم هاي زيست شناختي بدن خود را به هنگام پائيز و زمستان ياداشت كنيد. دفترچه يادداشت روزانه اي در مورد تغييرات آب و هوا, سطح انرژي, خلق, اشتها / وزن, اوقات خواب و فعاليتهاي خود داشته باشيد.

?                                 اگر امكان پذير باشد, تغييرات عمده زندگي خود را تا بهار يا تابستان به تعويق بيندازيد.

اگر برايتان مقدور باشد, تعطيلات زمستاني خود را در نواحي گرم و آفتابي بگذرانيد! جهت اطلاعات بيشتر مي توانيد با مركز مشاوره دانشگاه تهران تماس حاصل نمائيد.

عزت نفسش را حراج نکنيد!

هم چنانکه کودکان از خود درکي پيدا مي کنند و هويت خود را مي يابند تلويحا براي خصوصيات خود ارزش مثبت يا منفي قايل مي شوند. مجموعا اين ارزيابي هايي که کودک از خود ميکند عزت نفس او را تشکيل مي دهد.

عـزت نفس بالا يـکي از پشتوانه هـاي محـکمي اســت کـه ميتواند کـودک را در مقابل چالش هاي دنياي خـارج استوار سازد. به نظر ميرسد کـودکاني که احساس بهـتري نسبت به خودشان دارند، راحت تــر مي توانند از پس مشکلات بر بيايند و در برابر فشارهاي منفي خيلي راحت تر از سايرين  مـقاومت مي کنند. آنـها بيشتـر لبخند مي زنند و از زندگي لذت بيشتري مي برند. اين نوع کـودکان واقـع گرا هستند و عموماً خوش بين مي باشند.

از سوي ديگر کودکاني که داراي عزت نفس پاييني هستند، هر چالش کوچکي ميتواند سبب ايجاد استرس، اضطراب و نااميدي در آنها شود. کودکاني که به خود اعتماد ندارند، به سختي مي توانند براي مشکلات خود راه حل هاي کاربردي پيدا کنند. اغلب افکار منفي نظير: "من آدم خوبي نيستم" يا "نمي توانم هيچ کاري را به خوبي انجام دهم" به سراغ آنها مي آيد و سپس به صورت افرادي غير فعال و افسرده در مي آيند. فقط کافي است با يک چالش روبرو شوند، اولين واکنشي که نشان مي دهند: "من نمي توانم" است.

البته اشاره اين نکته ضروري به نظر مي رسد که عزت نفس خودپنداره نيست، زيرا ارزيابي در آن دخالت دارد. خودپنداره مجموعه اي است از عقايد فرد درباره خود که بيشتر بر مبناي توصيف است تا قضاوت.

ممکن است برخي از بخشهاي خودپنداره خوب يا بد تلقي شود ولي بعضي از بخشها نه خوب تلقي شود و نه بد. اينکه کسي موي سياه يا صداي نرمي دارد بخشي از خودپنداره است ولي اين خصوصيات نه مثبت هستند و نه منفي. از طرف ديگر عزت نفس به ارزيابي هاي فرد از خصوصياتش اطلاق مي شود. مثالي ممکن است اين تمايز را روشن نمايد. يک پسر بچه هشت ساله ممکن است از خودش اين تصور را داشته باشد که زياد دعوا مي کند. اگر براي اين توانايي در راه انداختن اين دعوا ارزش قايل باشد و به خودش حق بدهد اين خصوصيت به عزت نفس او مي افزايد. ولي اگر از اينکه دايما دعوا راه انداخته ناخشنود باشد اين خصوصيت پرخاشگري او احتمالا عزت نفس او را کاهش مي دهد.

اندازه گيري عزت نفس

وقتي که از کودکان مي پرسيم که چقدر خودشان را دوست دارند و يا توانايي هاي خود را چگونه ارزيابي مي کنند غالبا پاسخهايي مي دهند که خالي از جانبداري نيست. اندازه گيري عزت نفس کودکان زير هفت سال دشوار است. اگر از کودکان پيش مدرسه اي سوال شود که چه احساسي در مورد توانايي هاي خود دارند غالبا مي گويند که از خود رضايت دارند و در ضمن حالتي حاکي از تعجب و حيرت به خود مي گيرند.

کودکان در نه يا ده سالگي موقع ارزيابي خود غالبا گزارشهايي حاکي از دست کم گرفتن خود مي دهند و احتمالا حس مشخص و روشن تري در مورد توانايي خود در حوزه هاي مختلف دارند.

البته حتي کودکان بزرگتر ممکن است نپذيرند که خصوصيات نامطلوبي دارند و شايد ندانند که خصوصيات معيني از سوي ديگران نامطلوب قلمداد مي شود. در مطالعه اي ارزيابي کودکان از خود با ارزيابي معلمان و همسالان از آنان مورد مقايسه قرار گرفت. بسياري از ارزيابي هاي کودکان از خود با ارزيابي هاي ديگران از آنان همخوان بود ولي تقريبا يک سوم کودکاني که همسالان و معلمانشان آنان را ناتوان يا غير محبوب ارزيابي کرده بودند خودشان را توانا و محبوب ارزيابي کرده بودند.شايد عزت نفس اين کودکان بيش از آن بود که ديگران فکر مي کردند و يا اينکه بيش از آن چه واقعا فکر مي کردند تصور مثبتي از خود داشتند.

 يکي از مقياسهايي که براي کاهش تعصب در پاسخ طرح ريزي شده مقياس استنباط خود براي کودکان است. بر اساس اين مقياس در هر پرسش دو نوع کودک توصيف مي شود و ازکودکان پرسيده مي شود که به کدام نوع تعلق دارند.اين مقياس در اندازه گيري ادراک کودکان از خود در مقايسه با مقياسهاي قبلي  با موفقيت بيشتري همراه است.

عزت نفس در کودکان چند بعد دارد. هر چند به نظر مي رسد که افراد احساس کلي در مورد ارزش خود داشته باشند عزت نفس در قلمرو رفتارهاي مختلف فرق مي کند. براي مثال بر اساس مقياس استنباط کودک از توانايي خود براي سه حوزه امتيازهايي در نظر گرفته مي شود؛ مهارتهاي شناختي، اجتماعي و جسماني. کودکان خود را در اين سه حوزه به نحو متفاوتي در جه بندي مي کنند.

البته بزرگسالان ممکن است بتوانند با تاکيد بر حوزه هايي که کودکان در آن توانا هستند به ايجاد عزت نفس در آنان کمک کند. از سوي ديگر نبايد انتظار داشته باشند که ارزيابي مثبت کودک از خود در يک زمينه مستقيما به قلمروهاي ديگر منتقل شود.

از طرف ديگر يکى از دلايل توجه زيادى که به عزت نفس  کودکان مى شود، اين تصور است که ممکن است ضعف بعضى از کودکان در مدرسه ناشى از کمى عزت نفس آنان باشد. چندين برنامه تربيتى براى بالا بردن عزت نفس کودک به اين اميد طرح ريزى شده است که بتواند عملکرد او را در مدرسه نيز پيش ببرد.

عزت نفس، اطمينان به خود و ارزش قايل شدن براى خود را به همراه مى آورد. مردم منطبق با خود انگاره خود و توقعات خودشان و ديگران رفتار مى کنند. تصور شخص از خودش، تعيين کننده سرنوشت او خواهد بود.  انتقاد مثبت، توجه و حمايت از کودک در ايجاد خودانگاره، دستيابى به يک حس مطلوب انتظار از خود و انگيخته باقى ماندن کمک مى کند. هنگام تمجيد از فرزندتان با استفاده از تعاريف متنوع مى توانيد بر او تأثير گذاشته و اعتبار بيشترى به او ببخشيد. نه فقط اين تعاريف، عزت نفس فرزندتان را بهتر مى کند، بلکه با استفاده بيشتر از آنها به نحو مثبت ترى شاهد رشد کيفيات و عملکردهاى خوب در او خواهيد بود.

کمک به رشد يک عزت نفس مثبت به دور از محدوديت هاى تصور قالبى، گام مهمى در جهت صحيح مى باشد. کودکى با عزت نفس خوب، انضباط شخصى بيشترى دارد و براى يادگيرى و ارتقاى سطح مهارت هايش بهتر انگيخته شده است. براى ارتقاى خودانگاره فرزندتان، اعتقاد داشته باشيد که او مهم ترين کودک دنياست سپس او را تشويق به قبول اين مطلب نماييد.

رشد و شخصيت کودک- تاليف ماسن و همکاران، ترجمه ياسايي

اختلالات خواب در کودکان

آشـنایی با "زبـان بـدن" !

حتماً این جمله را شنیده اید که "صدای عمل بلندتر از کلمات است." این مسئله مخصوصاً در مورد "زبان بدن" صحت دارد. "زبان بدن" نوعی ابزار ارتباطی قدرتمند است که با استفاده از آن می توان دوست پیدا کرد و یا دیگران را به انجام کاری متقاعد نمود.

آشنایی با "زبان بدن" به شما کمک می کند مسائلی مثل جذابیت، حقیقت، اعتمادبه نفس و شرم را تشخیص دهید. شما با دقت در حرکات طرف مقابل می توانید به حقایق زیادی دست یابید. در واقع تمام ما آگاهانه یا ناآگاهانه از "زبان بدن" استفاده می کنیم. برای آشنایی بیشتر با این زبان به موارد زیر توجه کنید:

1. تماس چشمی

اجتناب از نگاه کردن به چشمان دیگران و یا تغییر ناگهانی مسیر نگاه حکایت از پنهانکاری یا دروغگویی دارد و در ضمن می تواند نشانه شرم یا عدم اعتمادبه نفس باشد.

2. لبخند زدن

لبخند زدن می تواند نشانه اعتمادبه نفس، دوستی و رفتار مثبت باشد و این حس را منتقل می کند که مردم در کنار شما بودن را دوست دارند. از سوی دیگر مفهوم لبخند تصنعی و یا توأم با دستپاچگی کاملا ضدمفهوم ذکر شده است.

3. کم توجهی

غالباً میزان توجه یک فرد نوع شخصیت او را مشخص می کند. به عنوان مثال اگر کسی به سرعت تمرکز خود را از دست بدهد و به حرف های شما توجه نکند متوجه می شوید که بی حوصله و احتمالا بی اعتنا می باشد.

4. تکان دادن سر

مردم برخی از اوقات ناآگاهانه سر خود را تکان می دهند تا موافقت یا مخالفت خود را نسبت به مسئله ای نشان دهند. شما می توانید با بالا و پایین بردن سر موافقت خود را اعلام کنید و یا هنگام مخالفت، سر خود را به چپ و راست تکان دهید.

5. لمس کردن

لمس کردن طرف مقابل در طول صحبت کردن در صورتی که به طور صحیحی انجام شود می تواند حامل پیام روشنی باشد. به عنوان مثال این کار می تواند نشانه علاقه، آرام کردن و یا اطمینان دادن به او تلقی شود.

6. دست به سینه بودن

دست به سینه بودن می تواند حالت تدافعی یا پایان مکالمه باشد. اگر دست به سینه باشید در حالی که پاها را بر روی یکدیگر قرار داده اید سدی میان شما و دیگران ایجاد می شود.

7. قراردادن دست ها بر روی کمر

این حرکت آمادگی برای واکنش و حتی پرخاشگری را نشان می دهد و چندان دوستانه نیست. غالباً نوجوانان برای نشان دادن مخالفت خود از این حرکت استفاده می کنند.

8. دست دادن

دست دادن معانی زیادی دارد. غالباً دست دادن افرادی که از اعتماد به نفس بالایی برخوردارند محکم است، برعکس افراد دستپاچه و خجالتی و کسانی که احساس ناامنی می کنند. در ضمن مراقب کسانی باشید که با محکم فشردن دست های شما قصد ترساندن تان را دارند!

9. نشستن با پاهای روی هم و جدا از هم

مردم معمولا هنگام نشستن پاهای خود را بر روی هم می اندازند و با یکی از پاها به آرامی ضربه می زنند. این کار نشانه ملال یا ناشکیبایی است. در عوض نشستن با پاهای جدا از هم، آرامش را تداعی می کند.

10. لمس کردن بینی

لمس کردن یا مالیدن یعنی غالباً نشان تردید یا دروغگویی است. نیشگون گرفتن نوک بینی که غالباً با چشمان بسته انجام می شود پاسخ منفی به درخواست طرف مقابل تلقی می شود.

11. به هم مالیدن دست ها

همگی ما با این حرکت آشنا هستیم. این حرکت غالباً زمانی انجام می شود که ما انتظار یک اتفاق خوشایند را می کشیم.

12. نشان دادن کف دست ها

نشان دادن کف دست ها نشان صداقت، روراستی یا بیگناهی است. به عنوان مثال وقتی شما می گویید: "من این کار را نکرده ام" و یا "من هیچ گناهی مرتکب نشده ام" این حرکت را نشان می دهید.

13. ضربه زدن با انگشتان

ضربه زدن با انگشتان، این پیام را به طرف مقابل می دهد که شما خسته شده اید! این حرکت نشانه ناشکیبایی است و به طرف مقابل می فهماند که باید کاری انجام دهد!

14. بازی کردن با موها

کشیدن یا بازی کردن با موها نشانه احساس عدم امنیت یا اعتمادبه نفس پایین است. افراد عصبی این کار را زیاد انجام می دهند. اگر به اولین مصاحبه یک شخصیت ورزشی دقت کنید متوجه این مطلب خواهید شد!

15. خم کردن سر به یک طرف

وقتی فرد سرش را به یک طرف خم می کند شما می فهمید که به مسئله ای علاقه مند است. سگ ها نیز وقتی به موضوعی علاقه مند می شوند سر خود را به طرف آن خم می کنند. البته انسان این حرکت را با شدت کمتری انجام می دهد.

16. تکیه دادن به جلو

وقتی به جلو خم می شوید چه نشسته و چه ایستاده معلوم می شود که به مسئله ای علاقه مند هستید به عبارت دیگر یک شنونده علاقه مند به سوی گوینده خم می شود. برعکس دور شدن از گوینده نشانه عدم علاقه به موضوع بحث است.

17. جویدن ناخن ها

جویدن ناخن ها نشانه دستپاچگی یا عدم احساس امنیت است مردم غالباً هنگام تماشای یک فیلم مهیج یا مسابقات ورزشی ناخن ها را می جوند، به عبارت دیگر در لحظات پرتنش و اضطراب آور.

18. قدم زدن

معمولا افراد عصبی نمی توانند در یک جا آرام بمانند و مدام قدم می زنند. به عنوان مثال اگر شما مردی را ببینید که در انتظار تولد اولین فرزندش است از قدم زدن او تعجب نمی کنید!

توصیه :

هر چند برخی از رفتارها و حرکات پیام های روشنی دارند ولی به آسانی نمی توان این حرکات را تفسیر کرد. به عنوان مثال دست به سینه بودن لزوماً به مفهوم گرفتن حالت تدافعی نیست بلکه گاهی صرفا علامت احساس سرما می باشد! توصیه ما به شما این است که در خواندن رفتار دیگران زیاده روی نکنید و مطالب فوق را بدون استثناء ندانید. موفق باشید.

لکنت زبان در کودکان 

کنت زبان در بین کودکان بسیار شایع است و بیشتر در بین پسرها در سنین دو تا پنج سالگی دیده میشود.لکنت زبان به صورت اختلال در آهنگ کلمات یا مکث کردن در بیان کلمات،تکرار و یا کشیدن صداها و یا تبدیل صداها به صداهای جانشین و ادای بریده کلمات مشخص میشود. بیشتر کودکان در حضور جمع و بخصوص در مدرسه ویا در حضور افراد غریبه وضع دشوارتری دارند و به عکس در تنهایی یا هنگام سرود خواندن و همنوایی با دیگران اشکالی در تکلم ندارند.

در بسیاری از موارد،بین لکنت زبان کودک و حالات عاطفی او،رتباط زیادی وجود دارد؛یعنی لکنت زبان بر اثر اضطراب و ناراحتی کودک به وجود می آید.گاهی لکنت زبان به علت اختلالی ست که در رشد مغز یش می آید.علت لکنت زبان هرچه که باشد،خواه حالت روانی طفل یا اختلال در رشد مغز،به علت طرز برخورد نادرست والدین و آثاری که بر کودک میگذارد،به مرور با ناراحتی های عاطفی دیگر همراه میشود و مساله را برای کودک پیچیده تر میکند.

برای درمان لکنت زبان،مخصوصا لکنت زبانی که به علت ناراحتی ها و اضطراب کودک به وجود آمده باشد،باید به کودک توجه زیادی کرد و سعی شود تا کشمکشهای کودک تا آنجا که ممکن است از بین برود.این ناراحتی ها معمولا با رفع اضطراب و ناراحتی های کودک رفع شدنی ست.ولی نباید انتظار داشت که لکنت زبان به صورت ناگهانی کاملا از بین برود.بهبود لکنت به مرور صورت میگیرد و در طول مت بهبود نیز مواردی از برگشت دیده میشود.

منبع:روانشناسی رشد.انتشارات سمت

آیا می دانید نتایج رفتارهای مختلف شما با کودکان چه خواهد بود؟

اکثر خانواده ها بدون اطلاع از جنبه های روانشناسی و فقط بر اساس تفکرات خود و رفتارهایی که از والدینشان آموخته اند به تربیت فرزندان خود مبادرت می ورزند .متاسفانه بسیاری از والدین در آینده و هنگام بزرگ شدن فرزندشان می گویند ما غذا ی خوب،لباس مناسب، مدرسه خوب و همه چیز برای فرزندمان آماده کردیم ولی نمی دانیم چرا اینگونه شد !!!

در زیر به بررسی انواع رفتارهای والدین و تاثیر آن بر روان فرزندان در آینده ذکر شده است :
رفتار / نتیجه
اگر کودک همواره مورد انتقاد قرار گیرد / محکوم کردن را یاد می گیرد
اگر کودک با پرخاشگری زندگی کند / جنگ و دعوا را یاد می گیرد
اگر کودک با ترس زندگی کند / نگران بار می آید
اگر کودک با دلسوزی و ترحم زندگی کند / یاد می گیرد برای خودش احساس تأسف کند
اگر کودک با استحضاء زندگی کند / خجالتی بارمی آید
اگر کودک با خجالت زندگی کند / احساس گناه می کند
اگر کودک با تشویق و دلگرمی زندگی کند / مطمئن و متکی به خود بار می آید
اگر کودک در محیطی که صبر و تحمل در آن است زندگی کند / یاد می گیرد صبور و شکیبا باشد
اگر کودک با تمجید دیگران زندگی کند / یاد می گیرد قدر دان باشد
اگر کودک با تأیید دیگران زندگی کند / یاد می گیرد خودش را دوست بدارد
اگر کودک با شناخت و آگاهی زندگی کند / یاد می گیرد هدف دار زندگی کند
اگر کودک با مشارکت زندگی کند / بخشندگی و سخاوت را یاد می گیرد
اگر کودک با شرافت و انصاف زندگی کند / یاد می گیرد به خود و اطرافیانش وفادار باشد
اگر کودک با رفاقت زندگی کند / یاد می گیرد دنیا محل زیبایی برای زندگی است
اگر کودک با آرامش و صفا زندگی کند / در آینده از سلامت روان بر خوردار است…

انتخاب با شماست...

 پریساچراغی

تکنیک 6 کلاه تفکر

شش کلاه تفکر اسم تکنیکی است که به عمل فکر کردن ساختار می دهد... همه ی جنبه های مساله را روشن می کند... و باعث می شود که در مورد مساله یک طرفه و بدون نتیجه تصمیم گیری نشود. این تکنیک توسط ادوارد دبونو دانشمند و محقق در زمینه تفکر و خلاقیت ابداع شد.
تکنيکي بسيار قوي است که به شما کمک ميکند از جوانب مختلف به تصميمات مهم خود در زندگي نگاه کنيد. اين تکنيک به شما کمک ميکند با هل دادن خودتان فراتر از روش هاي فکر کردن عاديتان، تصميمات بهتري اتخاذ کنيد. به همين ترتيب، به شما کمک مي کند که پيچيدگي يک تصميم را به طور کامل درک کنيد و مسائل و فرصت هايي را که ممکن است به آن دقت نکرده باشيد را پيدا کنيد.خيلي از افراد موفق از يک ديدگاه منطقي و مثبت به قضايا نگاه مي کنند و اين يکي از دلايلي است که در کار و زندگي خود موفق شده اند. اما معمولاً قادر نيستند از ديد احساسي، انگيزشي خلاقانه و منفي به مسئله بنگرند. اين يعني آنها مقاومت در برابر تغيير را دست کم مي گيرند، پرش هاي خلاقانه ندارند و قادر به داشتن برنامه هاي احتمالي و تصادفي لازم براي زندگي نيستند.به همين ترتيب، افراد منفي گرا هم بسيار تدافعي هستند و افرادي که در حل مشکلات خود بسيار منطقي عمل مي کنند نمي توانند از خلاقيت يا انگيزه خود در اين راستا کمک بگيرند.اگر با استفاده از تکنيک "6 کلاه تفکر" به مشکلات خود نگاه کنيد، آن وقت مي توانيد از اين رويکردها براي رسيدن به بهترين راه حل ممکن استفاده کنيد. تصميمات و برنامه هاي شما ترکيبي از جاه طلبي، مهارت در اجرا، حساسيت، خلاقيت، و برنامه ريزي تصادفي خواهد بود.چطور از اين تکنيک استفاده کنيد:براي استفاده از تکنيک "6 کلاه تفکر" براي ارتقاء کيفيت تصميم گيريهايتان، بايد به تصميم سر گذاشتن هر کدام از اين کلاه ها فکر کنيد.هر کلاه فکري نوعي متفاوت از فکر کردن است که در زير به توضيح آن خواهيم پرداخت.کلاه سفيد: در اين طرز تفکر شما بر اطلاعات موجود تمرکز مي کنيد. به اطلاعاتي که در دست داريد نگاه کنيد، و ببينيد چه چيزي دستگيرتان مي شود. کمبودهاي اطلاعاتتان را دريابيد و سعي کنيد يا آنها را پر کنيد يا در نظرشان داشته باشيد. اينجاست که مي توانيد رويدادهاي قديمي را تجزيه و تحليلکنيد.کلاه قرمز: با سر گذاشتن کلاه قرمز بايد با بصيرت، درک مستقيم و احساستان به تصميم نگاه کنيد. همچنين سعي کنيد فکر کنيد که چرا بقيه مردم احساسي برخورد مي کنند و سعي کنيد بفهميد واکنش هاي شهودي افرادي که کامل از دلايل و منطق شما باخبر نيستند را درک کنيد.
کلاه سياه: در اين طرز تفکر بايد به همه چيز منفي گرايانه، محتاطانه و تدافعي نگاه کنيد. ببينيد چرا ايده ها و رويکردهاي مختلف ممکن است موثر نباشد. اين مسئله از آن جهت اهميت دارد که نقاط ضعف مسئله را در برنامه تان به خوبي به شما نشان مي دهد. به شما اين امکان را مي دهد که آنها را از بين برده، رويکردتان را تغيير دهيد يا برنامه هاي تصادفي براي برخورد با مشکل آماده کنيد. اين کلاه به شما کمک مي کند برنامه هايتان را سخت تر و ارتجاعي تر اتخاذ کنيد. همچنين مي تواند به شما کمک کند که نواقص و خطرات کار را قبل از اينکه وارد عمل شويد، بشناسيد. اين يکي از بهترين فوايد اين تکنيک است. خيلي از افراد موفق آنقدر به مثبت انديشي عادت مي کنند که گاهي اوقات نمي توانند مشکلات را از قبل تشخيص دهند و براي دشواري ها آمادگي لازم را نداشته باشند.
کلاه زرد: کلاه زرد به شما کمک مي کند مثبت به قضيه نگاه کنيد. يک ديدگاه مثبت گرايانه است که به شما کمک مي کند همه فوايد و مزاياي يک تصميم و ارزش هاي درون آنرا ارزيابي کنيد .

همه فرصت هايي که ممکن است در پي آن برايتان به وجود آيد را تشخيص دهيد. رويکرد کلاه زرد به شما کمک مي کند وقتي همه چيز گرفته و ناراحت کننده است همچنان به راهتان ادامه دهيد و اميدتان را از دست ندهيد.
کلاه سبز: اين کلاه خلاقيت است. اينجاست که مي توانيد راه حل هاي خلاقانه براي يک مشکل ابداع کنيد. يک طريقه فکري است که در آن ايده ها به هيچ وجه نقد نمي شوند.کلاه آبي: کلاه آبي کنترل پروسه است. وقتي به خاطر فقدان ايده و نظر، وارد مشکل مي شويد، اين کلاه شما را به سمت کلاه سبز هدايت مي کند. وقتي نياز به تصميمات تصادفي داريد، کلاه سياه را به شما معرفي مي کند و از اين قبيل.اين تکنيک را مي توانيد در ميتينگ ها يا در مشکلات شخصي خودتان مورد استفاده قرار دهيد. در ميتينگ ها اين مزيت را دارد که اختلاف نظرها را از بين مي برد.يک رويکرد متفاوت مي تواند اين باشد که به مشکلات از ديد متخصين مختلف (مثلاً پزشکان، معماران، مديران و ...) يا از ديد مشتريان مختلف نگاه کنيد.مثال:مديران يک شرکت توليدي دنبال اين هستند که آيا بايد يک دفتر جديد بر پا کنند يا نه. اقتصاد شرکت روبه راه است و فضاي خالي درون شرکت رو به اتمام. آنها تصميم مي گيرند از تکنيک "6 کلاه فکري" براي تصميم خود استفاده کنند.وقتي با کلاه سفيد به مسئله نگاه مي کنند، اطلاعاتي که در دست دارند را تحليل مي کنند. روند پر شدن فضاهاي شرکت را که نشان مي دهد روبه کاهش سريع است بررسي مي کنند. پيشبيني مي کنند که تا زمانيکه دفتر جديد ساخته شود، مطمئناً با کمبود فضا روبه رو خواهند شد. طرح هاي کنوني دولت اعلام مي کند که اقتصاد حداقل در دوره ساخت رشد ثابتي دارد.با کلاه قرمز بعضي از مديران فکر مي کنند که ساختمان پيشنهادي اصلاً زيبا نيست. بااينکه خيلي اقتصادي است اما کارمندان ممکن است علاقه اي به کار کردن در آن محل را نداشته باشند.وقتي مديران باکلاه سياه به قضيه نگاه مي کنند نگران اين هستند که طرح هاي هيئت مديره اشتباه باشد. اقتصاد بايد به رکود چرخشي وارد شده باشد که در آن مورد ساختمان شرکت ممکن است براي مدت طولاني خالي باشد.اگر ساختمان مورد نظر زيبا نباشد، آنوقت کمپاني ها تصميم مي گيرند که در يک ساختمان بهتر و زيباتر با همان ميزان اجاره بها کار کنند.اما با کلاه زرد، فکر مي کنند که اگر اقتصاد بالا بکشد و طرح ها به همان صورت باقي بمانند، شرکت بيشترين سود را خواهد داشت.اگر خوش شانس باشند مي توانند ساختمان را قبل از اينکه به رکود اقتصادي برسند، فروخته يا به رهن و اجاره بگذارند.با کلاه سبزاين نکته را در نظر مي گيرند که آيا بايد طرح ساختمان را تغيير دهند تا کمي خوشايندتر شود. مطمئناً مي توانند طراحيداخلي آنرا کمي دستکاري کنند و با خريد وسائل و لوازم ارازن قيمتي آنجا را بهتر از آنچه هست نشان دهند.کلاه آبيتوسط رئيس جلسه براي حرکت بين روش هاي فکري مختلف استفاده مي شود. ممکن است ساير شرکت کننده هاي ميتينگ را از تغيير سبک هاي مختلف يا نقد ايده هاي افراد ديگر بازدارد.نکات مهم
"6 کلاه فکري" تکنيکي بسيار خوب براي نگاه کردن به تاثير تصميمات از نقطه نظرات مختلف است. اين تکنيک اين امکان را فراهم مي آورد که از احساسات و شکاکيت هاي لازم براي رسيدن به تصميمات منطقي استفاده شود. فرصت خلاقيت را نيز در تصميم گيري ايجاد مي کند. همچنين کمک مي کند که مثلاً افراد منفي گرا کمي مثبت تر و خلاقانه تر به مسائل نگاه کنند.برنامه ها و تصميماتي که با استفاده از روش "6 کلاه فکري" اتخاذ مي شوند بسيار منطقي تر و بهتر هستند. اين تکنيک همچنين مي تواند به شما کمک کند از اشتباهات متداول در تصميم گيري ها جلوگيري به عمل آوريد.

   وسواس در كودكان 

---

بر طبق گزارش انجمن روانپزشكان آمريكا تقريباً از هر ۲۰۰ كودك و يا نوجوان، يك نفر دچار اختلال وسواس فكری عملی است. اين اختلال به دليل آن كه توام با درد، ناراحتی و يا بيماری جسمی خاصی نيست، معمولاً تا سنين نوجوانی و جوانی ناشناخته می ماند. از زمانی كه كودك به دوران نوجوانی پا می گذارد و روابط دوستی و اجتماعی او گسترده تر می شود، به دليل داشتن چنين افكار و رفتارهايی از بودن در جمع دوستان و همسالانش احساس ناراحتی، فشار و استرس می كند؛ زيرا نگران است كه افكار و رفتارهای وسواسی او از حد خارج شوند و نتواند خود را كنترل كند و همين امر موجب طردشدگی، انزوا و تنهايی او شود. بديهی است تمامی كودكان و نوجوانان نگرانی ها، ترديدها و ايده های گوناگونی دارند كه موجب حركت، تلاش و انگيزه آنان برای يادگيری، بازی، دستيابی و روابط اجتماعی شان می شود. اما اگر اين تصورات و افكار آنان مانع از زندگی عادی شان شود، برای آن ها مشكل ساز خواهد شد و آن ها را از داشتن يك زندگی سالم و طبيعی بازخواهد داشت. برای مثال اغلب كودكان ۹ _ ۸ ساله عادت دارند كه بر روی درز سنگفرش های پياده روها راه بروند يا اسباب بازی ها شان را مدام چك كنند و يا مراسم خواب شان را هميشه طبق آئين خاصی انجام دهند. چنين رفتارهايی كه معمولاً در اين گروه سنی كودكان رايج است، احتمالاً در بهترين شكل خود، نوعی بازی به حساب می آيد. اما زمانی كه همين كارها بر زندگی كودك تسلط می يابد و در عملكرد بهنجار او اخلال ايجاد می كند، جای نگرانی دارد. متاسفانه هر چه كودك و يا نوجوان بيشتر تحت تاثير اين افكار قرار گيرد، به تدريج در او قوی تر و پايدارتر می شود تا حدی كه موجب شرمساری و درماندگی او و خانواده اش می شود

علائم و نشانگان اختلال وسواس فكری _ عملی در كودكان

شناخت علائم و نشانگان اين اختلال در اغلب كودكان وسواسی قدری مشكل است؛ زيرا بچه ها قادرند خيلی ماهرانه افكار و رفتارهای وسواس گونه خود را مخفی نگه دارند. گاهی نيز والدين توانايی كشف افكار و اعمال وسواسی آن ها را ندارند و گاهی نيز به گونه ای رفتارهای كليشه ای خود را اجرا می كنند كه اطرافيان شان تصور می كنند، انجام اين كارها جزء برنامه روزانه شان است. به طور كلی رايج ترين افكار و رفتار وسواسی كودكان و نوجوانان عبارتند از:

_ ترس از كثيفی. 
_ ترس از ويروس ها و ميكروب ها. 
_ نياز به همدردی، دلسوزی و رسيدگی. 
_ توجه بيش از اندازه به سر و وضع خود. 
_ اعتقاد به خوش يمن بودن اعداد، روزها، ساعات و.... 
_ داشتن افكار مذهبی منفی. 
_ داشتن افكار پرخاش جويانه و تمايلات جنسی نامتعارف. 
_ ترس شديد از داشتن بيماری ها و يا صدمه ديدن يكی از اعضای خانواده. 
_ اشتغال شديد فكری درباره كارهای خانگی. 
_ داشتن ايده ها و افكار مزاحم و ناخودآگاه.

روش های درمان اختلال وسواس فكری _ عملی در كودكان و نوجوانان

پژوهش های مختلف نشان می دهند كه بهترين نوع درمان اختلال وسواس در كودكان استفاده از روش های رفتاردرمانی و در مواردی توام با دارودرمانی است. بر طبق اين روش ها، ابتدا رفتاردرمانگر، كودك را تشويق می كند تا افكار و آئين های وسواسی خود را به طور دقيق و جزءبه جزء شرح دهد، تا او بتواند اجزای كليدی اين رفتارها را شناسايی كند. آن گاه از او می پرسد كه انجام دادن كدام يك از رفتارهای وسواسی اش ضروری نيست و آيا می تواند بدون آن كه نگران و مضطرب شود، از انجام آن بخش از رفتارهايش صرف نظر كند. در اين مرحله درمانگر، ضمن پذيرش حالات، افكار و رفتار كودك، سعی می كند به او بفهماند كه هر فردی ممكن است در مواردی دچار خشكی رفتار و اشتغالات ذهنی وسواسی شود كه به دلايل نامفهومی مدام آن ها را تكرار می كند. هدف او از اين كار آن است كه تا حدود زيادی آئين ها و افكار وسواسی كودك را متزلزل كند تا حدی كه رفته رفته بتواند گام های موثری برای حذف اين گونه رفتارها بردارد. گروه ديگری از رفتار درمانگران كه روش های خود را بر پايه ديدگاه شناخت درمانی استوار كرده اند نيز برای درمان اختلال وسواس در كودكان و نوجوانان سعی می كنند ابتدا به كودك بياموزند كه چگونه می تواند احساسات و افكارش را درباره فكر و عملی كه انجام می دهد، تغيير دهد. برای مثال، اگر كودكی وسواس دست شستن دارد، از او می خواهند كه دست هايش را كثيف كند(مثلاً گل آلود، چرب، خميری، ماسه ای و...) و سعی كند بدون آن كه چندين بار دست هايش را بشويد به بازی خود ادامه دهد و فقط در انتهای بازی دستش را بشويد. در اين روش، تغيير نگرش كودك درباره كثيفی و آلودگی مدنظر است و اين كه او بتواند به خود بقبولاند كه خمير نوعی وسيله بازی برای كودكان است كه از مواد بهداشتی درست شده است و لزومی نيست در حين خميربازی چندين بار دست هايش را بشويد. روش های درمان رفتاری زمانی كه اعضای خانواده هم درگير حل مشكل شوند، بهترين شيوه درمان محسوب می شود. طبق نظر روانشناسان و متخصصان علوم رفتاری، كودكانی كه برای درمان خود از اين گونه شيوه ها استفاده می كنند، نياز به حمايت، همكاری و مشاركت تمام اعضای خانواده دارند. در حقيقت، درصد بهبودی كودك بدون همراهی خانواده خيلی كم می شود، زيرا شيوه های درمان شناختی رفتاری اغلب با قدری اضطراب و نگرانی توام هستند كه اگر حمايت روانشناس، والدين و اعضای خانواده را همراه نداشته باشد، درمان و بهبود كودك را به تاخير می اندازد. به همين دليل بهتر است به روان درمانگری مراجعه شود كه حمايت و پشتيبانی لازم را از كودك بنمايد.