شامل چهار انشا :

انشا  اول : در مورد مورچه ای بارکش

متن :

مقدمه:

انشایی که امروز می شنوید در مورد زندگی یک مورچه کوچک در دل شهری بزرگ و کشوری پهناور است، این مورچه برای زنده بودن و زندگی کردن روزانه تلاش های زیادی می کند و مسیر طولانی را می پیماید و شاید از نظر شما هم جالب باشد.

تنه انشاء:

آیا تاکنون به پشتکار مورچه ها اندیشیده اید؟ آن ها ممکن است در طول روز بار ها سعی کنند از یک مسیر بالا بروند و برای این کار دست از هیچ تلاشی بر نمی دارند، حتی ممکن است چندین بار برای بدست اوردن آذوغه با شکست مواجه شوند. اما تلاش خود را تکرار می کنند.

تا جایی که نتیجه حاصل شود آن ها می توانند ساعت ها منتظر بمانند. احتمالا می دانید که مورچه ها قدرت زیادی دارند و می توانند اجسامی با وزن چند برابر خود را حمل کنند، ساختار بدنی آن ها در برابر این وزن مقاومت بالایی دارد. همواره مورچه ها برای دانشمندان بسیار جالب هستند.

آن ها زیستگاه خاصی ندارند و ممکن است در هر منطقه ایی دیده شوند، البته باید بدانید که هر منطقه ای ممکن است گونه ای خاص از مورچه را در خود جای داده باشد. به هر حال دانستنی های جالب زیادی در مورد مورچه ها در سطح اینترنت وجود دارد که می توانید آن ها را بخوانید و با توانایی های آن ها بیشتر آشنا شوید.

مورچه ها برای انسان می توانند درس های جالبی داشه باشند، البته این درس ها را باید از سبک زندگی مورچه ها گرفت.

نتیجه گیری:

مورچه به صورت مداوم و شکست ناپذیر یک کار را تکرار می کنند، وقتی قرار است آذوغه را به مقصد برسانند برای این کار دست از تلاش نمی کشند و سرانجام نتیجه می گیرند.

انشا دوم :

مقدمه:زندگی سرشار از سختی ها است و همواره آدمی در تکاپوست تا این مسیر سخت را برای گذراندن معاش زندگی طی کند. حیوانات نیز این سختی ها را طی می کنند یکی از این حیوانات مورچه است.

تنه: مورچه حشره ای اجتماعی است که در اعماق زمین به صورت گروهی زندگی می کند. آن ها همواره غذای خود را با سختی بسیاری پیدا می کنند در فصل گرم در حال جمع آوری غذا برای فصل سرد هستند. مورچه ها همواره باری بیش از اندازه ظرفیت خود را حمل می کنند. هر گاه مورچه ای را با  بار زیاد می بینیم یاد این سخن زیبا می افتم که می گوید: میازار موری که دانه کش است      که جان دارد و جان شیرین خوش است

مورچه ها در تمام طول زندگی خود سختی می کشند، بارها غذایشان می افتد و دوباره تلاش می کنند. انگار از این مسیر زندگی خسته نمی شوند. آن ها همیشه امیدوارند هر چند راهی که برای رسیدن به لانه یا غذا طی می کنند سخت باشد باز هم باتلاش بسیار ادامه می دهند و به آسانی دست نمی کشند. مورچه ها همواره با کمک شاخک های خود با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند آن ها به صورت اجتماعی زندگی می کنند و در بین آن ها تقسیم کار وجود دارد. مورچه ها همواره از لانه ی خود، از غذای خود و از هم دیگر مراقبت و محافظت می کنند. مورچه ها یکی از شگفت انگیزترین موجودات هستند که درس های بزرگی می دهند. هرگاه مورچه ای را می بینم اوج عظمت خلقت خداوند به یادم می آید که چه نظم و قدرتی در مورچه نهاده است. این موجود علاوه بر تلاش برای بقای خود، برای بقای دیگر هم نوعانش نیز تلاش می کند. در قرآن به مورچه با نام نمل اشاره شده است. بعضی از مورچه ها گوشت خوار و بعضی گیاه خوار هستند. مورچه ها بینی ندارند، ولی حس بویایی قوی دارند. بیاییم همواره به این حیوان زیبا و کوشا احترام بگذاریم و در صدد آزار او برنیاییم.

نتیجه گیری: مورچه ها با باری که می کشند به ما درس تلاش و پیشکار را گوش زد می کنند. آن ها در همه لحظات زندگی کار می کنند و از تلاش دست نمی کشند، آن ها درس های بزرگی به انسان ها می دهند.

انشا سوم  :

آن چرا که مشاهده میکنیم از قدرت بی کران خداوند است . مورچه ای را میبینیم که باری به سختی حمل میکند، تعجب اینجاست که چگونه این بار که از جثه خود بزرگتر است را حمل میکند! وقتی به زحمت و تلاش مورچه نگاه میکنیم در فکر فرو میرویم که مورچه به فکر اندوخته کردن طعامی برای زمستان خود است . توان و قدرت مورچه به ما درس زندگی میدهد که خواستن،توانستن است . درست است که باری که مورچه حمل میکند با جثه اش همخوانی ندارد اما چون اراده میکند به هدفش میرسد . خداوند نسبت به مورچه توانایی های بیشتری به ما داده است که ما باید با الگو قرار دادن اراده و زحمت مورچه به بهترین شکل از این نعمت ها استفاده کنیم

انشا چهارم :

دیدن مورچه ای که باری را میکشد می تواند موضوع یک انشا جالب در مورد حیوانات باشد خصوصا مورچه که دنیایی پر رمز و راز دارد و تلاش بسیاری برای زندگی خود می کند که می تواند به عناون یک نمونه و ی الگو برای کودکان باشد که برای دست یافتن به چیزی باید زحمت بکشند.

اسم مورچه را که میشنویم ناخوداگاه به یاد تلاش های خستگی ناپذیر این موجود کوچک میفتیم. با وجود چثه ای کوچک ، بارهایی چند برابر وزنش را حمل میکند. مثل این که یک انسان 60 کیلویی بخواهد یک وزنه 200 – 300 کیلویی را بلند کند ، همه میدانیم اینکار نشدنی است.

در اینجا متوجه قدرت و عظمت خالق هستی میشویم و جا دارد که بگوییم “الله اکبر”.

اینارو گفتم که برسم به اینجا : قبلا که کمی بچه تر بودم وقتی میدیدم یک مورچه در حال بارکشی است شیطون میرفت توجلدم و مورچه را اذیت میکردم ، مورچه هم بارشو رها میکرد و هراسان با قدم های ریزش به این طرف و انطرف میرفت و من هم از این کار لذت میبردم. نمیدونم چه مرضی داشتم که اینکارو میکردم ولی خدایا منو ببخش.

الان دیگه مثل قبلا بیشعور نیستم و زمانی که یک مورچه را میبینم در حال بارکشی است حواسمو جمع میکنم که باعث نشم بارشو رها کنه و حتی بعضی وقت ها بهش دقت میکنم که بارشو چطوری و با چه زحمتی جا به جا میکنه. البته بعضی وقتا دوستاش میان به کمکش و با هم چند نفری این بارو جا به جا میکنند تا به مقصد برسند.

صحنه بارکشی مورچه را همه ما دیده ایم ولی خیلی کم هستند افرادی که از زحمت بی وقفه مورچه درس میگیرند. هر یک از ما اگر یک هزارم مورچه در زندگی تلاش کنیم و درس بخوانیم به جایگاهی خواهیم رسید که باعث سر افرازی کشورمان خواهد شد.

توجه :

حتما نظرات خود را زیر هر انشابنویسید تا ما نیز بیشتر برای شما انشا در سایت قرار بدهیم .باتشکر

برای دیدن سایر انشا ها بر روی هر کدام از موضوعات زیر کلیک کنید :